BİR GÜN BENİ ÖZLERSEN ...21. BÖLÜM

• 7 Ocak 2011 Cuma 18:58:21

Biraz daha oturdular.
"Bize müsaade biliyorsunuz bugün gelin alınanacak."
Muhtar"Evet hayırlı iş hepsi bizim için.Ayşe kızım bize gidip kahvaltı yapın."
"Yok ; muhtar baba ben kız evine gideyim, sonra görüşürüz." Kamuran la eve geldiler. "Hiç içeri girmeyeceğim kız evine gidiyorum; ya sen ?"
"Ben de oğlan evine ; gelin almaya gideceğiz gel dediler."
Ayşe kız evine vardığında kızı hazırlanmış gördü."Gelinlik ne güzel yakışmış" İkiside sevgiyle sarıldı.Ayşe ye
"Sağol senin sayende çok mutluyum."dedi.
Bir tarafta kazanlar kaynıyor;diğer tarafta yemekler yeniyordu."Ayşe aç mısın?"dediler.
"Evet açım."Canı bir şey istemiyordu,zoraki de olsa birşeyler yedi.Misafirler ona takıldı.
"Hadi bakalım sıra sende ;sanada böyle kınalar yakacağız."O ise sadece gülümsemekle yetindi.Yaşlı kadının biri"hadi amin de kızım amin de."Kıramadı "Amin" diye gülümsedi.İçi kan ağlıyordu.Olmayacak duaya amin demek... nekadar zordu."Ah! şu gelin alma işi bitse de yola çıksam.Nasıl gideceğim?" Yol çok uzak görünüyordu,
Öğlen vakti geçince oğlan evi göründü.Davullar çalıyor;gençleroynayarak geliyordu.Güzel bir at hazırlanmış,süslenmişti gelin ona binecekti.Kalabalıkta Kamuran ı gördü,çok sessiz; sanki başka alemdeydi.Kız evi neşeyle karşıladı misafirleri.Genci ,yaşlısı oynuyordu.Eğlence uzun sürdü.Gelin kız herkesle vedalaştı Gözyaşları arasında sarılıp ellerini öptü büyüklerinin.Ayşe ile de kucaklaştı."Sana nekadar teşekkür etsem az"deyince
Ayşe"hayatınız güzel geçsin bu benim için yeter.Mutlu ol küçük kız...çok mutlu ol sev;sevil haydi güle güle."
Kızı babası ata bindirdi;yine çalıp oynayıp gittiler.Kamuran kalmıştı; Ayşe nin yanına gelip yavaşça omuzundan tuttu O ise gözleri yaşlı öyle bakıyordu.Gelinin ardından annesi,akrabaları da ağlıyordu.Kamuran ın elini tuttu;sonlra gözlerinin içine baktı.
"Saat kaç ?"
"Akşam oluyor neredeyse,niye sordun?"
"Hiççç...bende yola çıkayım artık."
"Neden gidiyorsun? ille gitmek istiyorsan yarın git."
"Yok gideceğim."Arabaya doğru yürüdü.
"Ayşe... hiç bir açıklama yapmayacak mısın?
"Şimdi değil;gidiyorum."
Melek le Kadir de yanlarına gelmişti."Neler oluyor ?" dedi Kadir.
"Ne olsun ? Ayşe gidiyor."
Melek "neeeee! " diye bağırdı."Nereye gidiyor ? Ya okul.karneler..."
"İstanbul a gidiyorum .Karneler ,hepsi hazır. sen verirsin Kadir Bey olur mu?"
Evin anahtarını Melek e uzattı
"Bunu vereyim rica etsem evi arada bir havalandırırsın.Herkese çok selam söyleyin."
"Ne zaman dönersin ?"
"Bilmiyorum...onun için yorum yok." Ayşe Melek e sarıldı"Hakkını helal et ablalık yaptın bana."Sonra Kadir e döndü"Kadir ağabey sende ağabeyim oldun beni hiç yanlız bırakmadınız sağolun." Kamuran a döndü,sıkıca sarılıp başını göğsüne dayadı."Beni affet...seni üzmek istemiyorum,seni...çok...seviyorum çok...seviyorum can arkadaşım."bunları sesli söylemiş ne Melek ten ne de Kadir den utanmıştı.Eli ile onun yüzünü okşadı yaşlı gözlerle bir kez daha " seni seviyorum"diyerek hemen arabaya binip bastı gaza.Kamuran "Ayşe ! "diyebildi.Oysa çoktan uzaklaşmıştı.
Kamuran çok üzülmüş ,perişan bir haldeydi.Kadir kolundan tutup içeri soktu.
"Gel onu çok sevdiğini biliyoruz;bak oda seni çok seviyor söyledi bunu; ama... bu gidişine bir anlam veremedik.Çıkar ne olduğu...biraz sabır düşecek bize."
Kamuran"Ben buralarda duramam köylere gideceğim ;aşılar var onlarla avunurum belki."
"Ha bak bu iyi fikir,düğüne gelen arabalar var ya da istersen benim arabayı al."
"Yok arabalarla giderim sağol.Burada kalırsam deliririm." Çantasını toparladı
"Allah a ısmarladık" deyip ayrıldı.
Kamuran dört beş gün köylerde dolaştı.Gündüzleri hastalarla,çocuklarla vakit geçirmeye çalışıyordu.Ama her gece Ayşe yi rüyasında görüyordu.Erik çiçekleriyle süslü bir gelinlik vardı üzerinde ona doğru gelip ellerini uzatıyor Kamuran tutmak istiyor bir türlü tutamıyor kayıp gidiyordu.Geceler kabusa dönmüş hep aynı rüya onu perişan etmişti.Bir akşam üzeri köye döndü.Sakalları uzamış.rengi sararmıştı.Melek onu böyle görünce
"Aman Allah ım hasta mısın ? diye bağırdı.
"Yok telaş etme sadece traş olmadım hepsi bu.Ne var ne yok köyde önemli bişey var mı ?
"Önemli bir şey yok yanlız doksanlık nine hala komada başında bekliyorlar ,ara sıra "siz beni alın,onu bırakın."dermiş.Herkes şaşkınmış."Sen neler yaptın ;köyleri dolaştın nasıl geçti ?"
"Hiç...öyle geçti işte Ayşe den bir haber aldınız mı ?"
"Yok ...yanlız muhtar seni sorup duruyormuş"ne zaman gelecek *" diye
"İyi geldiğimi haber verelim .Merak ettim ne var ki * Hemen çocuklardan birini gönderdiler"doktor geldi" diye.
Çok geçmeden muhtar göründü,elinde bir paket vardı.
"Hoş geldin beni aramışsın."
"Evet oğlum Ayşe giderken bunu bana bıraktı.İki gün sonra senin yaş gününmüş."
"Yoooo hayır o nerden çıktı *benim yaş günüme çok var daha."
"İyiki aklıma geldi,belki bu pakette mühim birşey vardır.Bende iki gün daha bekleyemedim.Aç bakalım ne var içinde? Giderken çok üzgündü;sanki birdaha gelmeyecek gibi"bütün köylüye söyle haklarını helal etsinler" dedi.Ama bu beni huylandırdı."
Kamuran "Bende her gece rüyamda görüyorumbir türlü tutamıyorum onu benden uzaklaşıyor.Uykularım kabusa döndü."Paketi açtı;önce bir kağıt çıktı şiir yazılı okumadan deftere gözü takıldı:
"Bu Ayşe nin günlüğü bir defa elinde gördüm,okumak istedimde yok bu benim özelim kimse okuyamaz demişti.Sonra bir mektup çıktı Kamuran a hitaben
Kamuran
Sana artık sırlarımı açmaya karar verdim.Sen bunları okurken ben ne halde olacağımı bilmiyorum.Sana söz vermiştim;seni üzmek istemiyorum.Ama...üzersem bu benim elimde değil.Senden özür diliyorum.Sana yine söz vermiştimderdimi önce sen öğreneceksin diye.Günlüğümü muhtar babama bırakırken ona yalan söyledimyaş günün diye.o da beni affetsin.Çünkü hemen okursan peşime düşerdin biliyorum.
Mektubum eline geçtiği zaman ben ne halde olacağımı kestiremiyorum beni tekrar affet neolur...Günlüğümde herşey yazılı hoşçakal
Seni çok seven Ayşen

DEVAM EDECEK

AYŞE KARAN