Yitik Bir Yıldız Adın

• 27 Ekim 2007 Cumartesi 00:09:41

O tertemiz gülüşünü hatırlıyorum. Baharın rengarenk çiçekleri açardı yüzünde, yıldız gözlerinden hayat akardı. İlk gördüğümde sevmiştim seni, sende ise bir telaş koşturuyordun etrafta. Bense seni izliyordum. Öyle tatlıydın ki…

Ondan sonraki günlerde hep uğradınız yanıma, günümün güneşi oluyordu her gelişin. Masamda duran çok sevdiğim vazomu kırdığın daha dün gibi… Görmemiştin tabii kaza ile olmuştu, zaten hiç de üzülmemiştin kırdığına. Bu haline kızmam gerekirken kızamıyordum çünkü seni seviyordum.

“Hadi gidelim” derdim “sahilde dolaşalım biraz elele” istemezdin. Yine kızmazdım, sanki sabrımı sınardı sarı saçların, okşamadan duramazdım. Unuttuğum, belki de hiç hatırlamadığım duyguları yaşıyordum seninle. O masum o tertemiz gülüşlerinde dünyayı yıkıyordum her gün, umutla arındırıyordum tüm karanlıkları.

Elinden tutup gezmeyi çok severdim, sense ilk fırsatta elimi bırakmaya can atardın. Ben yine de severdim seni, olsun. Sırf senin için yaptığım mis gibi kekin kokusunu duyduğunda, fırından çıkmasını zor beklemiştin, sonra da telaşla döke saça yemeni izlemiştim. Sen ne güzeldin. Yanağında gamzelerin, o kiraz dudakların, sarıldığımdaki kokun hala burnumda.

O sahil kasabasında ne bilecektin ki son uykuna yatacağını bebeğim. Son kez ağlayamadan daha, iki sabıkalı kurşuna kurban gitti yüreğin, sana nasıl kıydılar. Gözlerine baksam göremem ki, o küçük bedenini topraklara veremem ki. Kaçıncı kere yağdı yağmur mevsimsiz, bilmiyorum. Akasyalar ıslandı, o sahil kasabasına gitmek istiyorum, dönmüyor ayağım bir türlü.

Yarınsız tatlı çocuk; yüreklerimizi dağladın gidişinle, belki seni hiç yaşamadım ama hissettim. Kaç yıl oldu bebeğim, dile kolay gönle zor kaç mevsim. Şimdi okula gidecektin sen, minik adımlarınla. Çocuktun daha bisiklete binecektin, kapıları çalıp kaçacaktın belki. Gülücükler dağıtacaktın umut katacaktın yarınlara. Damatlık düşlerini kaldırdık şimdi sandığına, sensiz yıllar ekledik hayatımıza katıksız acıyla. Sen kokulu nefeslerimizi cennetine erteledik. Bunca yürek dağlandı adında bebeğim, nice sessiz çığlıkla kapandı gözler, söyle neden gittin. Ben seni çok sevmiştim.

Şimdi gülüşlerin duvardaki afişte asılı, zamansız ölümün gölgesi üzerinde, basından okuyor haberlerini gözyaşım:

“İzmir Foça’da, 7 Temmuz 2003 günü bebek arabasının içinde uyurken, kaza kurşunuyla can veren 2.5 yaşındaki Ali Stair Girimason’un adı bir yıldıza verildi.”

Gözlerin minik bir yitik yıldızdı zaten bebeğim, sonsuza dek parlayacak.

Gökte daha fazla yıldız olmasın dilerim. Bireysel silahsızlanma için mücadele edelim hepimiz, başka yürekler parçalanmasın, canlar alınmasın artık yeter.

Bireysel silahlanmaya hayır !

20.10.2007

Ayşegül TEZCAN