BİRGÜN BENİ ÖZLERSEN 17. BÖLÜM

• 24 Aralık 2010 Cuma 03:12:48

Ayşe gitti gideli tadı tuzu kalmamıştı hiç bir şeyin .Günler öyle zor geçiyordu ki Kamuran için nasıl alışmış bağlanmıştı tüm dünyasını dolduruvermişti sanki.
Bir hafta olmuştu bile canı sıkkın ^ muhtara gideyim^ diyerek evden çıktı.Yolda dalgın dalgın yürürken Kadir Bey e rastladı
_Hayırdır Kamuran nereye böyle ?
_Yok yok Muhtara gidiyordum istersen sende gel
_ Tamam işimde yok zaten
Konuşa konuşa muhtarın oraya vardılar.Muhtar onları görünce sevinçle karşıladı
_Ayşe yok diye sizde beni aramayacaksınız sandım
_Yok yok bak geldik dedi Kamuran
Hoş beş ederken Kamuran bir ara sustu kafasına takılan bir şey vardı hep
_ Muhtar Bey size birşey sormak istiyorum Ayşe hakkında Ayşe kim ? ailesi kim ?
Muhtar Kamuran ın yüzüne baktı ve ...
_Yok evlat hakkında hiç bir şey bilmiyoruz.Bu köye geleli üçüncü senesi ne ailesi ne de kendi hakkında konuşmadı .Ailesi ise buraya birkez bile gelmedi.Yanlız hep yanlızdı solgundu hasta gibi hali vardı.Durgun mutsuzdu ne yazık ki...
Geldiğinin ikinci ayı idi köyde ağır bir hastamızı doktora yatiştirmek lazımdı ama yol patika ve oldukça bozuktu hastaneye ulaşamadan geri dönülmüş hasta hayatını kaybetmişti.Ayşe bu olaya çok üzülmüştü’^ niye yolunuzu yaptırmıyor sunuz? diye sormuştu ^Devlet yapmıyor ki biz nasıl yapalım ? demiştik
O zaman bize kızmış illa devlet mi lazım ? sizler kahvede otururuyorsunuz. Söz verin bende yardımcı olacağım.Tabii inanmadık önce
Bir hafta sonra sabah erkenden dört tane yol aracı gelmişti gözlerimize inanamamış çok sevinmiştik.Ayşe köylüyü topladı^ haydi bakalım hepimiz iş başına yardım edin^dedi.Çoluk çocuk beraberce yaptık yolu. Bu arada evlerde suyumuz yoktu bir çeşme vardı oradan taşıyorduk evlerimize. O nada bir çare düşündü depo yaptıralım dedi.Sevinçle çalışıyorduk suyumuza yolumuza kavuşmuştuk sayesinde.
Ayşe yi çok seviyorduk artık. Birgün de köye ebe isteyelim diyerek ev yapmaya teşvik etti . Ertesi sabah baktık ki iki kamyon tuğla demir çimento gelmiş ve işte bu oturduğunuz binayı yaptık
Müracaat ettik şansımıza hemen ebe geldi ve sonra doktor yani işte siz geldiniz
Kimdir ? nedir?bilmiyoruz söylemiyor anlatmıyor.Yanlız bankaya gittiğimizde müdür bey yere göğe sığdırmaz.
Sizde gördünüz köylüye yaptığı yardımı herkesin derdine çare buluyor.Evleneceklere eşya yardımı yapıyor ihtiyacı olana odun kömür erzak dağıtıyor.Sanki gökten inmiş bir melek.Gizli derdi var ama ...çok zaman sahile iner orada oyalanır. Birkaç kez ağlarken yakaladım hasretlik dedi .
Haftada iki kez mektup yazar ve iki mektubu gelir. İşte oğlum benim bildiğim bukadar bizim köye çok yardımı oldu gidip te gelmeyecek diye çok korkuyorum.
Onlar böyle konuşurken muhtara mektup gelmişti merakla eline alıp baktı ve gülümsedi
- Ayşe den dedi muhtar
Hepsi çok sevinmişti
_Unutmamış kızım beni diyerek açtı mektubu
Muhtar babam diye başlamıştı önce selam sonra gidişini anlatıyordu. Çok özlediğini gittiğine pişman bile olduğunu ve neyse az kaldı geleceğim beni tanıyan herkese çok selamlar diyordu.
_ Kamuran epey geç oldu kalkalım dedi
Eve geldiklerinde Melek onları bırakmadı
_ Bize gelin yemeği birlikte yiyelim dedi
Kamuran Kadir e dönerek
_Sen bunları biliyor muydun?
_ Yok hepsini değil sadece Ayşe olmasa ne yolumuz ne suyumuz ne de siz bu kızın ya arkası çok kuvvetli ya da çok zengin nüfuslu biri
_ Zamanla anlayacağız şimdi sabır gerekli dedi Kamuran
Ayşe İstanbul a varınca annesi babası karşıladı nekadar sevindiklerini anlatmak mümkün değildi.Tabii yanlarında doktoru da vardı.
Evleri boğaz manzaralı harika bir yalıydı.Hepsi meraklı gözlerle Ayşeyi sorguya çeker gibiydi.
Bir yanında annesi bir yanında babaı hasretliğin verdiği duygularla sarmaş dolaştılar.
-Yavrum nasılsın ? seni öyle özledik ki...
Saçlarını okşuyor yanaklarından öpüyorlardı.Babası ellerinden tutmuş
_ Seni nekadar iyi gördük birtanem diyordu.
_Evet gerçekten iyiyim ve çok mutluyum köylüm arkadaşlarım ... birbirimize öyle bağlandık ki...onların sevgisi bana ilaç gibi geldi.
Doktor gülerek
_ Yoksa kamuranın mı ? diyerek göz kırptı.
Ayşe derin derin bir iç çekti
_ O da var beni seviyor gelirken kulağıma fısıldadı biliyorum ama... ama... çok korkuyorum.
_ Neden ? sevmekten korkmamalısın sevmek sevilmek ne güzel kızım dedi doktor
_Y a benim hakkım var mı ?
_ Neden olmasın ?
Bunu size soruyorum ? tahlillerim elinizde bir umut var mı ?
_ Bak kızım insan umutsuz yaşayamaz sende umudunu yitirme şimdi bugün dinlen yarın hastaneye yatıyorsun bundan sonra tahlillerin sonucu ne çıkacak. Ona göre konuşuruz anlaştık mı ?
Doktoru uğurladılar.
Anne ve babasıyla koyu bir sohbete başlamıştı.
_ Annem babam benim için yaptıklarınıza nasıl teşekkür etsem köylü öyle çok seviniyor ki anlatamam bu arada merak içindeler paranın kaynağı nereden geliyor diye ama bir şey sormuyorlar beni fakir bir öğretmen olarak biliyorlar. Çantasını açıp resimler çıkardı.
_ Bakın yeni nişan yaptık ilk defa böyle pastalı bir nişan oldu herkes çok şaşırdı işte bu da Kamuran Ayşenin yanında duruyordu
_Güzel bir adammış dedi babası
_ Evet baba huyuda çok iyi beni hiç kırmıyor.Yanlız...çok meraklı içtiğim ilaçları sorup duruyor bende söylemiyorum.Delirecek meraktan.
_ Niye söylemiyorsun kızım ?
_ Babam bana hiç kimsenin acımasını istemem yoksa çok üzülürüm. Böyle iyiyim.Sizin oraya gelminizi bu yüzden istemiyorum olur ya ağzınızdan kaçırıverirseniz. Bakalım tahliller ... İnşallah iyi çıkar.
_ Bizde öyle istiyoruz kızım bütün duamız bu.
_Babam ben bir söz daha verdim bu nişanlılara eşya alacağım ne dersin ?
Babası gülümsedi
_Olur kızım sen iste sen mutlu ol yeterki herşeyi yaparım nezamana lazım ?
- Mayıs sonu babam.
_ Olur kızım sen beğen gerisini düşünme.
Ayşe babasına sımsıkı sarıldı
-Sağol çok sağol babam
_Kızım sende sağol baban kurban olsun sana
Günü güzel geçirdi Ayşecik yakın akrabaları arkadaşları ile hepsi Ayşe’yi çok seviyorlardı tek istedikleri onun mutlu olasıydı yurt dışına götürelim diye yalvardılar
_Yok dedi Ayşe ben böyle çok mutluyum bana dokunmayın
Geçirdiği günleri anlatıyordu büyük bir heyecenla
_ Orayı siz de görseniz çok seveceksiniz diyordu
Ertesi gün Ayşe hastaneye yattı
Filimler kan tahlilleri tomografiler yapılacak ne varsa yapılmıştı.Sonuçlar ancak bir hafta sonra belli olacaktı.
Ayşe sıkılmıştı köydeki yaşlı ninenin falı geldi birden aklına beyaz binalar demişti işte fal çıktı dedi kendi kendine önce sıkıntı sonun ferah demişti.İnşallah sonu iyi biter
Tahlilleri umut verici idi ilk raporlara göre beynindeki urda küçülme vardı.
Doktor sevinçle sonucu bildirmişti
-Bİr beş altı ay daha kızım mayıs sonu bir daha kontrol edeceğiz yine aynı durum olursa o zaman ameliyat ederiz.
_Ameliyatsız olmayacak mı bu ?
_Ayşem bakalım o zaman bir daha düşüneceğiz ama ameliyat zorunlu.Sen şimdi hiç canını sıkma ve mutlu yaşa ilaçlarına devam et biz yarı yarıya umutluyuz.
Ayşe biraz olsun sevinmişti neticede ameliyat vardı ama riski yüzde elli idi buda çok iyi ve umut vericiydi
İkinci hafta akrabaları ile geçti sana doyamadık diyorlar gitme tayinini buraya aldıralım burada çalış diyen de vardı
_Ayşe ben orada mutluyum ne olur beni anlayın doğa ile iç içe insanları çok sıcak ve sevecen havası güzel deyince
Doktor gülüyor Ayşe ‘nin yazdığı doktor Dilekçesini oda görmüşve Kamuran ı biraz olsun tanıyor îyi çocuk diye içinden geçiriyordu

Ayşe’nin günleri bitmiş gitmesine iki gün kala çarşıya çıkmıştı pek çok çeğiz eşyası almışlardı muhtar babalara ve köyde ihtiyacı olan herkese hediyeler doldurmuştu yükü çok olunca
_ ArabayI götürebilir miyim ? dediğinde babası
_ Olmaz diyecekti ama doktor
_ Bırakın istediğini yapsın kendine güveni artıyor bu bizim için çok iyi

_Kızım şöför götürse?
_Yok baba ben giderim sizi merakta bırakmam
Arabanın arkası önü eşya ile doluydu.

_Dört ay sonra buradayım beni merak etmeyin
Sabah yola koyuldu Anne babası ağladılar ardından.Ayşe de üzülmüştü ama köyü çok özlemişti.Burada derdimi unutuyorum diyordu.Yol uzun sürmüş sık sık mola vermek zorunda kalmıştı.Ne zamandır böyle yolculuk yapmamıştı.
Durduğu yerlerden annesini aradı yolculuğum iyi gidiyor diye .
Gece geç girdi köye hayli karanlık oldukça sessizdi
Yavaşça evin önüne park etti arabasını hayli yorulmuş biraz pişman bile olmuştu ama gelmişti işte.Arabayı kilitledi içindekileri sabah boşaltırım artık dedi
Anahtarını çıkarıp kapıyı açtı hava soğuktu ışığı yakıp sobasını yaktı hemen yattı uyumuştu
Dışarıdan gelen seslerle uyandı
Arabanın etrafı çocuklarla dolmuştu bu kimin kim geldi diyorlardı.Pencereden baktı
Kamuran da var dı Kadir bey çocuklar merakla içine bakıyorlardı
-İstanbul plakalı dedi Kamuran
Ayşe! Ayşe! gelmiş olabilirmi ? kapısına doğru koştu.

devam edecek