anka 12 Aralık, 09:46

• 13 Aralık 2010 Pazartesi 17:06:06

Sevgi Ateş 12 Aralık, 09:46
küçükken diğer çocukların oynamaktan zevk duyduğu şeyler bana zevk vermezdi onun için pek oynayamazdım onlarla
onlar bebeklerle oynardı evcilik annecilik fln
benimse büyük bir ayım vardı
kocaman bir ayı!kahverengi,benim boyumu aşkın,gülen suratlı bir ayı
o zamanlar müstakil bir evde oturuyorduk. merdivenlerle çıkılarak bir balkona ulaşılıyor,balkondan ana kapıyla eve giriş yapılıyordu;
amao kocaman balkonda evin bir odasıydı adeta,yerden yüksek olduğundan. bir bahçemiz bahçede büyük bir kayısı ağacı birde vişne ağacı vardı,diğerleri olmasada olurdu zaten...evin etrafı ağaçlar ve gecekondularla çevrili,kuytuda bir evdi.bir insan sığabilecek kadar küçük yollardan oluşan küçük patikalarla diğer evlerin arasından geçerek ulaşılıyordu bizim eve.diyeceğim göz önünde bir ev değildi
çevre evlerse hep yakın komşu, akraba... yaz geceleri babam balkona yatak yapardı kendine, yaprak hışırtılarıyla uyumayı seviyorum derdi,yemeklerimizde her daim balkonda yenirdi
annem dikiş makinasını balkona çıkarırdı. orada geçirirdik tüm günümüzü. bir gün yine sevgili ayımla,yorgun düşene dek oynadım hiç bırakmazdım ama o gece ayımı balkonda bıraktım
sabah uyanır uyanmaz balkona koştum
ayım yoktu!
aramadığım yer bakmadığım delik kalmadı çocuk aklımla
dev gibi bi ayıyı ararken çekmecelere bakmanın lüzumu yoktu tabii
ama baktım!
hiç şüphe kalmamalıydı içimde
gittiğinden emin olmalıydım
evt gözyaşlarım onu geri getirmedi ama ben ağlamaya devam ettim arkasından,hala zaman zaman ağlarım
gitmişti,
ya zorla götürülmüş
ya beni terk etmişti!