Mutsuzmusun hala?

• 8 Aralık 2010 Çarşamba 13:54:10

Mutsuzmusun ?

Neden mutlu olamıyoruz? Nedenlerin içinde bir nedende ben katayım bir nedenine çare olur belki.

Hergün birşeyler için çabalarsın.
Bazıları ekmek parası, bazıları sevda acısı , bazılarıda hayat zorluğuna kapılıp gider.

Peki ya nereye kadar?

Fani diyorlar bu dünyaya? nedendir bu endişemiz? Nedendir bu kavgamız?
Ne işin çabalıyoruz?

Bir evin olsun diyemi? Yada daha iyi bir arabanız olsun diyemi?

Yada çocuklarına daha iyi bir gelecek bırakmak içinmi?

Bundan yıllar önceki düşündükleriniz aklınıza geliyormu?
Evlendiğimde söyle olurum, büyüdüğümde şöyle yaparım, büyüdüğümde benim arabam olucak vs. vs..

Ne kadar hırslı bir bekleyiştir bu?

İnsanoğlu, Kazandığın sadece 2 Metrelik Mezar, Birde kefen veriyorlar yanına toprak değmesin tenine diye. Bi Güzelde paketliyorlar seni. Basıyolar toprağı ,
Sonrada hiç ölmemişsin gibi çekip gidiyorlar! Bir kaç kişi ağlıyosa ağlıyor. Oda bir hafta sonra susuyor? Merak etme.

Ne için sıkıyorsun, mutsuz ediyorsun kendini!

Hayat senin, fani bu dünya dost! Neden üzüyorsun ? Anneni, babanı , oğlunu , eşini , kardeşini , akrabanı vs. vs..

Herkes birşey için uğraşır. Eğer altında hacı murat varsa, şunu yeni kasa şahin yapayım diye uğraşır.
Gecekonduda ısınmaya kaçışıyorsa, Apartman katına çıkmak için uğraşır.

İşsiz kalırsın bulduğun ik işe girersin, maaşına önem vermeden.Sonra bir müddet sonra, Sigortası olsun, maaşı biraz daha yüksek olsa, " Karın tokluğuna çalışıyoruz vallaha"
iki ay önce işsiz ve bir ekmek parasına muhtaç olduğunu unutursun. Ve sonrada yeni bir iş arayışları için sıkarsın kendini ve mutsuz edersin...

İnsanoğlu kanaatkâr ol! Gerisi Gelir...

Ne demiş Can YÜCEL ?

Bu günlerde herkes gitmek istiyor
Küçük bir sahil kasabasina
Bir baska ülkeye, daglara, uzaklara...

Hayatindan memnun olan yok.
Kiminle konussam ayni sey...
Herseyi, herkesi birakip gitme istegi.

Öyle "yanina almak istedigi üç sey" falan yok.
Bir kendisi
Bu yeter zaten.
Herseyi, herkesi götürdün demektir..
Keske kendini birakip gidebilse insan.
Ama olmuyor.

Hani kendimizden raziyiz diyelim, öteki de olmuyor.
Yani herseyi yüzüstü birakmak göze alinmiyor.

Böyle gidiyoruz iste.
Bir yanimiz "kalk gidelim",
öbür yanimiz "otur" diyor.

"Otur" diyen kazaniyor.
O yan kalabalik zira...
is, Güç, sorumluluk, çoluk çocuk, aile,
Güvende olma dugusu...
En kötüsü aliskanlik
Aliskanligin verdigi rahatlik,
Monotonlugun dogurdugu bikkinligi yeniyor.
Kaliyoruz...
Kus olup uçmak isterken, agaç olup kök saliyoruz.

Evlenmeler...
Bir çocuk daha dogurmalar...
Borçlara girmeler...
isi büyütmeler...
Bir köpek bile bizi uçmaktan alikoyabiliyor.

Misal ben...
Kapidaki Rex’i birakip gidemiyorum.
Degil busehirden gitmek,
iki sokak öteye tasinamiyorum.
Alip götürsem gelmez ki...
Bütün sokagim köpegim oldugunun farkinda
Herkes onu o herkesi seviyor.
Hangi birimizle gitsin?

"Sirtinda yumurta küfesi olmak" diye bir deyim vardir;
Evet, sirtimizda yumurta küfesi var hepimizin
Kendi imalatimiz küfeler.

Ama egreti de yasanmaz ki bu dünyada.
Ölüm var zira.
Ölüme inat tutunmak lazim.

Barik ufak kaçislar yapabilsek.
Var tabi yapanlar, ama az
Sadece kaymak tabakasi
Hepmiz kaçabilsek...
Bütçe, zama, keyif... Denk olsa.
Gün içinde mesela...
Küçücük gitmeler yapabilsek.

Ne mümkün
Sabah 9, aksam 18
Sonra baska mecburiyetler
Sikisip kaldik.
Sirf yeme, içme, barinmanin bedeli
Bu kadar agir olmamali.

Hayatta kalabilmek için bir ömür veriyoruz.
Bir ömür karsiligi, bir ömür yani.
Ne saçma...
Bahar midir bizi bu hale getiren?
Galiba.

Ben her bahar asik olmam ama
Her bahar gitmek isterim.
Gittigim olmadi hiç.
Ama olsun... istemek de güzel.

Değilmi İstemekte Güzel...