AHMET amcanın anısına

• 22 Kasım 2010 Pazartesi 00:03:16

Sonbahar tükenen bir ömrün habercisimiydi,filizlenen çicekler boyun bükmüştü sanki..Yasını tutuyordu kaniat belliki.

Bir başka hüzünlüydü gün,bir başka kararıyordu gece,yıldızsız ve sessiz.



İçimizde dalgalar durmaksızın kendi içine yağıyordu yağmurlar.Dinmeyecek fırtınalar esiyordu yüreklerde.



Karlarla kaplı yaşamın son demimiydi yüreklerimizdeki bu sızı.Neydi Güneş tutulmasına neden olan...uzaklara gidişinin davetiyesimiydi bu???



Gün bugündü, senin günün.09.10.2010 Cumartesi,nefessiz kalışının, yüreğinin durduğu andı.Gözyaşının sel gibi aktığı,adının defterden silindiği zamandı....



Eşin, dostun, çocukların,torunların yıkıldı acı haberle.Perişan oldu hanen,kara bulutlar yığıldı üzeine.Prangalar vuruldu ellerine.Yaşamın renkli sularında boğuldular sensiz.Yoktun,uzaklara yolculuğun acelesimi vardı??



Gittin, hemde bir daha dönmemek üzere yeminli gibi.Kime küstün de gittin.,Kime kızdın da gitin....Daha gelmeyeceksin de

ğil mi??? Seni çok özleyeceğiz biz...



Yaşamışlıklarında yüreğimizde bıraktığın sevgiyle uğurluyoruz seni ebedi yolculuğuna sevgili amcammm.

Sen rahat uyu kabrinde nurlar içinde, dualarımız hep seninle, kalbimiz hep seninle....



Varlığın hiç unutulmayacak, kalbimizde hep yerin olacak.......seni seviyoruz,seni çok özleyeceğiz biz....