KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 891 Okunma
- 13 Yorum
- 0 Beğeni
NERMİN' CE
Yaşlanıyorum galiba. Yaş kırkı geçince anlıyor insan bunu sanıyorum. Daha dün bahçede oyun oynarken bugün yaşlılık belirtileri olan saçlarımdaki beyazlar ve yüzümdeki kırıkşıkları gördükçe daha çok hissediyorum.
Bugün kendime çok güldüm, aynı zamanda da birazcık üzüldüm açıkçası. Kolay kolay her şeyi unutmayan ve kafamdaki programladığım plana göre hareket eden biriyimdir.
Yaklaşık bir haftadır, günümün hazırlıkları ile kafam meşguldü. Lisedeki sınıf arkadaşlarımızla kurduğumuz bir günüm var. Yaklaşık altı yıldır devam ediyor bu toplantılar. Bana göre değil aslında, günmüş, oturmaymış fakat samimi arkadaşlarla olunca pek sıkmıyor beni.
Bir önceki günümüzde, ben de dahil olmak üzere diğer arkadaşlardan bir tanesi hariç (Bir de ev sahibi) unutmuşuz, telefonla aranınca gitmiştim. O gün cep telefonuma not almıştım özellikle. Çünkü, bana geleceklerdi. Kafamda o sırada bir sürü kurgu da yapmıştım. Unutmaktan korkuyordum açıkçası. Ben unutmuşum ve gezmeye çıkmışım, sonra misafirler kapıya gelmiş, zil çalıyor ama Nermin ortada yok falan gibi…
Telefonuma da bakma gereği duymuyorum. Bayram sonunda gün yapacağım. Kafamda bir tek o var. Tatlı olarak, muhallebili pasta, tuzlulardan kıymalı açma börek, bir çeşit görümcemin bir tanesi yapacak, öbür görümcem de bir çeşit yapacak, bir de patates salatası yaptım mı menü tamam… Akşamdan başladım hazırlıklara. Sabahın erken saatlerinde kalktım. Evimi sildim süpürdüm. Sonra böreği açtım ve pişirdim. En sona da patates salatasını bıraktım. Eşim de görümcemlerin yaptıklarını aldı eve bıraktı ve mecburen dışarıya çıktı. Pazar günlerini genelde beraber geçiririz.
Bütün işlerim bittikten sonra saatime baktığımda, 13.30 olduğunu gördüm. O saatte hepsi gelmese de çoğu gelirdi. Sonra bir arkadaşımı aramaya karar verdim. Unuttuklarını düşünmüştüm. Sonra arkadaşıma telefonda ;
- Nerede kaldınız ? gelmiyor musunuz ?
- Nereye gelecektik Nermin
- E bana arkadaşım. Gün var ya !
- Nermin gün haftaya. Sen hazırlık yaptın mı yoksa ?
- Evet yaptım. Bir sürü şey hazırladım.
Arkadaşım gülmemek için kendini zor tutuyor onu anlayabiliyorum. Ondan önce kahkahayı ben bastım. O da karşıdan. Sonra izah etti. Bayramdan sonraki hafta denmiş. Ben haftaları ve tarihi karıştırmışım. Sonra beni üzülmesin diye ;
- Sen dolaba koy o yaptıklarını haftaya yeriz.
- Yine yaparım arkadaşım. Neyse hadi iyi günler
Dedim ve telefonu kapattım. Evde gülmekten kırılıyorum. Yaptığım şey hem komik hem de trajedi komikti. Neyse akşama başka arkadaşlarımızı çağırdık. Kahkahalar yükselecek gibi bu akşam…
Nermin’ in maceraları işte…
YORUMLAR
Canım benim ben de dinlesen ne unutkanlıklar var...Bunlar yaşlılıktan mı? Yok yok hayır...Bence yediğimiz gdo lu ürünlerden :)))
Ah be canım çağırsaydın edebiyatdefteri ailesini, bir günümüz eksikti ona da başlardık :))
Sevgilerimle...
Nermin kardeşim, zaman zaman hepimiz dalgınlıklar yapabiliyoruz.
Okurken gülümsedim, sevgilerimle.
Hepiniz buyurun dostlar valla ne kadar memnun olurum anlatamam. Hepinize teşekkürlerimle...
üzülme toynağı sakaryayı....birde beni davet edersen yaptıkların yetmez bile.....paylaşım için teşekkürler tüm yazıların gibi çok samimiydi ....saygılar
(;
yaşlılık henüz o boyutta yok ama
niyeyse bizde unutur olduk her şeyleri...sanırım derdimiz yine zamanla bizim..
kutluyorum çook....saygı ve eduamla....
Sen o yaptığın pastaları acele kargoyla bana göndersen iyi olacak.Boşa gitmemiş olur emeklerin...
Eee,yaşımız aldı başını gidiyor.Unutkanlıklar normal bence.
Selamlar.
Üzülme arkadaşım, hepimizin benzer öykülerimiz var. Bu yaşlılık değil bence zihin tembelliği. Eskiden telefon numarası hafizamla övünürdüm. Ne zaman cep telefonları çıktı övüntüm bitti. Hepsi orada kayıtlı diye unuttum gitti. Ben de senin gibi cep tele notlar alıyorum. Günleri, yıldönümlerini, vs hep o hatırlatıyor. Yani benim hatırlamama gerek yok, kalmıyor...Sonuç? Beyin tembelliği...
Derdimiz bu olsun...Sevgilerimle..
Bu gün ben de lise arkadaşlarım ile birlikteydim. Biz on iki yıldır her ayın on beşinden sonraki ilk pazar günü birlikte oluyoruz. On iki kişiyiz ve eylülde kuraları çekiyoruz ama yine de unutabileceğimiz endişesi ile oturmamıza iki gün kala hepimiz bir birimize telefon açıyoruz. Bu unutkanlık otuzlu yaşlarda da oluyor Nermin Hanım ama en çok da kırk yaşı geçtikten sonra. Siz de bir daha bunu deneyin olur mu? O zaman kimsenin unuttum demesi mümkün olmuyor.
Güzel bir paylaşımdı. Sizi görmek çok güzeldi. Sevgiler yüreğinize
Kime niyet kime kısmet diye buna derim ben.. Güzeldi Nermin'ciğim yorulmuşsun ama Allah başka türlü sıkıntılar vermesin.. Sevgilerimi sunuyorum.
