ESKİ BAYRAMLAR

Benim çocukluğumda bayramlar mutluluktu ,güzellikti ve sevinçti,

On beş gün önceden temizlik yapılmaya başlanırdı,yıkanacaklar yıkanırdı,evler boyanırdı,alışveriş yapılırdı,baklavalar açılırdı,kurbanlık koyun alınırdı,ve arife günü yöresel yemekler yapılırdı,bayram hazırlığı bitmişti.
Arife günü tüm hazırlıklar bitmiş ve gece yatma zamanı gelmişti artık, alınan papucumu bayram giysilerimi yastığın yanına indirirdim.Anneciğim kardeşlerimin ve benim elime kına sürdü bezlerle bağladı,yatağıma girdim gözüme uyku girmiyor sabah olmuyor.Sabah oldu kalktım içim içime sığmıyor.elimi yüzümü yıkadım kardeşlerimde aynı benim gibi sabırsız ellerimiz birbirimize gösteriyoruz o diyor benim kınam iyi tutmuş o diyor benim kınam iyi tutmuş.Bayram kıyafetlerimizi ve ayakkabılarımızı giydik saçlarımızı annem taradı,bayram namazından babamın dönüşünü bekliyoruz.Biz sekiz kardeşiz yedisi kız bir tanesi erkek,annem erkek çocuğunu bulana kadar çabalamış ve muradına ermiş ve kardeşimin adıda Murat hoca koymuş okumuş püflemiş Murat’ı ,babam bayram namazından döndü büyükten küçüğe sıraya girdik. Önce babamın elini sonra annemin elini öptük onlarda bizi öptü ve harçlıklarımızı verdiler.Çok iyi hatırlıyorum babam bana beş lira vermişti iyi paraydı ortaokul öğrencisiydim bir hafta bu harçlık yeterdi.
Kahvaltı yerine yöresel yemekler yenirdi .
Babam kıyafetini değiştirip kurbanlarımızı babam keserdi,eve ayrılacak ayrılır diğerleri konu komşuya yani kesmeyenlere dağıtılırdı,gelen misafirlere bayram kavurması baklava sütlaç ikram edilirdi.Mezarlıklar ziyaret edilir dualar okunurdu.Babam annem büyüklerini dedemlere bayramlaşmaya el öpmeye giderlerdi,kurban kesilmemişlerse onlara kurban eti götürülürdü,bizlerde bayramlaşmalara giderdik yakın akrabalarımıza dönme dolaplar kurulurdu o kadar mutlu olurduk aylarca günlerce beklediğimiz bayram çabuk biterdi.

Şimdi herkes kaçıyor tatile gidiyor.Bayram coşkusu yok.
Bayramlar unutuldu,unutuluyor.