BAYRAM DENİLİNCE

• 8 Ekim 2007 Pazartesi 14:04:10

Bayram günlerinin buruk sevinçleri akla gelince, hiç batmayan bir güneşle içimizin ısındığını sanırız. Kalbimizin lüzumsuz istekleri bizden teselli beklerler. Ve gönlümüz aklımızdan medet umar.

Dünya hayatı insana derecesini kazanması için sınama mekânı olarak verilmiştir. Hiçbir insan yoktur ki, en basit davranışlarından en olgun davranışlarına kadar yaptığı işleri kalbinden geçirmemiş olsun. Çünkü hareketler önce kalpte şekillenir, sonra eyleme dönüşür.

Biz midemizin tokluğu ile meşgul olurken gönül bahçemizi leş kargaları istila ediyor. O zaman ebedi hüsran, acı bir akıbet olması kaçınılmaz oluyor.
Şair: “Ya bayramlar bayram olsun kurtulsun,
Ya takvimler cayır cayır yırtılsın” sözünü boşuna mı söylemiş?

İnsan kendisiyle hesaplaşmaya sevdalı olmalıdır. Çekirgeler bir bulut olur gönül ülkene dolarsa ne yapılır? Gemiyle açıldığın deryada başlayan fırtınaya karşı sığınak besmeleden başka nedir ki? İnsan hırs ve tamahtan kurtulmadıkça sabrın tadını bulamaz. Okumak, öğrenmek yeniden yaşamayı bulmaktır. Bayram dostu hatırlamanın mevsimidir.

Dost ile daha içli dışlı olma günüdür. Sevgiliyle beraber olduğu zamanı yaşadığın an saymalı insan. Diğer zamanların boşa gitmiştir. Sevginin karşılıksız olduğu görülmemiştir. O halde yâri aramakla ömür kaybolsa ne gam. Ömür yâri aramak için yaratılmamış mı?

Gül sevgiyi temsil ediyorsa, çöplükte neyi arıyoruz. Gençlik bir bahar mevsimidir ki, içinde hem yaz, hem güz, hem kış vardır. Etrafını dikenlerin sardığı gençlikten bol verim beklenemez. Bahçenin güzel olması bahçıvanın elindedir.

Şehrin sokaklarını temizlemeye uğraşanlar, bu emeklerini insanların kalbini temizlemeye ayırsalar daha hayırlı bir iş yapmış olurlardı.

Söylenmesi gerekeni söyleyecek yerde söylemeyen vebali yüklenmiş olur. Sevgiler çoğaldıkça aşkın zayıf tarafı ortaya çıkar. O halde sevgileri çoğaltmalı ki hangisinin samimi, hangisinin göstermelik olduğu anlaşılsın.

En iyi mücadele gençlikte verilendir. İhtiyar istese de kolay kolay kötülüğe bulaşamaz. İnsan kendini her gün muhasebe süzgecinden geçirmelidir. Günahlar insanı terk etmeden, insan günahları terk etmelidir.

Her kafanın içinde beyin olduğunu sananlar, dünya malına tutsak olmuş kişilerin de beyni olduğunu iddia edilebilirler mi? Şayet beyinleri olsa, güzelim hürriyet dururken esareti tercih ederler mi?

En çok kananlar ve aldananlar en az ilme sahip olanlardır. Her organımız yaptığından sorumlu değilse özgürlük neye denir? Ekmek kadar, su kadar aziz olan nice şeyler vardır ki hayatın günlük uğraşıları arasında kaybolur gider, dikkat etmeli.