HAYALLERİNİN DESTEKÇİSİ OLUN…

• 10 Ekim 2010 Pazar 21:30:49

Dünyanın en değerli varlıkları çocuklarımız, geleceklerimiz bize emanet edilen vatanımızı ailemizi, değer yargılarımız,geleceğimizi onlara emanet edeceğiz…Tabii bunları onlara emanet ederken sorumluluklarımız büyük.Biz aldık getirdik buyurun sıra sizde demek yanlış…
Çocuk doğduktan sonra kendini ifade etmeye başladığı an artık o bireydir. Sevgiyle,saygıyla büyütülecek bireyler…
Çocuk ile aile eğitim arasındaki önemini anlatan güzel bir hikaye paylaşmak isterim…
Bir eğitimciye sorarlar:
-Çocuk eğitimine kaç yaşında başlamalı ?
Pedegog:
-Çocuğunuz kaç yaşında ? diye sorar.
Adam:
-Bir yaşında, der.
Eğitimcinin cevabı çok çarpıcı olur:
-Bir sene geç kalmışsın dostum!..
Ne kadar çocuklarımıza iyi örnek olursak sağlıklı, kültürlü,bilgili bir toplum oluruz. Joseph Joubert dediği gibi , Çocukların, nasihatten çok iyi örneğe ihtiyaçları vardır.Karşınızda doğduğu günden itibaren artık sizi gözleyen zamanla kendine uyarlayan ve hayatta adapte etmeye çalışan bir birey vardır. Çocuğu dünyaya getirmeden önce kendi içimizdeki eksikleri eğitmeliyiz ki sağlıklı bir toplumun içinde payımız olsun. Çocuğu hayatta hazırlayan eğitime de ilk en önemli unsur anne,baba ve annenin, babanın aileleri . İkincisi ise okul,öğretmen,arkadaşlar…

Çocukken ne olmak istiyorum diye sorulduğunda o anda sempatik gelen bir mesleği ifade edersin hemen aileden bir birey söze girer yok doktor olacak diğeri yook avukat olacak diyerek çocuğun o anki heyecanı, hayalini suya düşürür.…Hepimiz yaşamışızdır

Şimdi okul zamanı kimi yeni başlayacak okula onun için alıştırma turları başladı, kimi bir üst sınıfa geçmenin heyecanıyla telaşlı bir hazırlık içinde…
Okula yeni başlayacak olan çocuklarımız ve aileleri ayrı bir heyecan içinde. Çünkü artık evlatlarını sonu gelmeyen ve hiç garantisi olmadığı gibi yıllardır sonu fiyaskoyla sonuçlanan her yıl değişen eğitim sistem içine bırakacaklar…
Eğitim sistemindeki dengesizlik zaten çocukları yeterince yoruyor.
Çoğu aileler ise bu sistemsizliğin içinde baskı kurarak komsu çocuğuyla ya da başka çocuklarla yarışa zorluyor. Kendi bastırılmış egolarını çocuklarının üstüne yüklüyor. Ailesinin ona yüklediklerini anne babada kendi isteklerini çocuğuna yüklüyor.Böylece çocuk kendini bulabilmek ve ne istediğini ancak çocuğu olunca ortaya çıkartıyor.
Sonuçta kendini sevmeyen,işini sevmeyen bulunduğu toplumu sevmeyen bir çok genç ortalar da dolaşıyor…
Sağlıklı bir toplum kendini çok iyi ifade edebilen bireyler için;

Çocuklarınıza kendi hayallerinizi yüklemeden sadece onun hayallerinin destekçisi olun…

Dilek AKINCILAR