Sus ağlama, umutlarını karanlığa bırakma!

• 6 Ekim 2010 Çarşamba 10:22:19

Ne söylesen, sabrın dirliğinden vazgeçsen, hani nerde desen
Gönül sedanı açık denizlerin vicdanında demlesen, biran düşünüp aşka meyletsen
Yürek sızını, sine-i hıçkırığını, sessizlik içinde çırpınışlarını bir gören var hissetsen
İzanın için, ruhun nidasından sudur olan idak kimin için, sevda vecdin içine girsen

Susarken çoşmayı, şevkin kanatlarında uçmayı, umut bağlamayı
Kimseye mal etmeden, keşkelerin inhisarında solup hislenmeden, bir nefesi demken
Gönül sızını, burukluğun takatiz bırakan avazını,vicdan içinde hesabı zikrederken
Çile sahnesinde, dikenler meşakketinde, o an hissettiğin bir adım gelmese yerinme

Eyvah demek nedir bilirmisin, gönlünü aşka hasretmeyi dilermisin
Vecdin menbaında, sevdanın sağanağında hevesi neylersin, arif olmak değil mi işin
Kalbin inşiraha uzaksa, halin ihsan payesine kuraksa, nefesin nefsin için duraksa
Öteyi neylersin, keşkelerle eğleşirsin, gördüğün mevtayı sahneleştiren değil misin

Niye ceyiz sandığın yıllara sari o sırlarını saklar, umudun koklar
Yarınlar nasibin halkasından südur edecek en münbit bir bahar, nefes kokarsa ar
Leş yiyenler niye hakir nazarlara mahkumlar, sağduyu kul için sürura kapı aralar
İnsan olmak yetmiyor yar, hukuku sahibine teslim etmek, acziyeti def etmek karar

Geceler mahzundur yar, yol ve yordam için halin umut nedeni var
Ancak edep insan için en ülfetli bir bahar, edepsiz kalpleri kime şikayet edeyim yar
Nefes müddetine taliptir, gönül aşkı ezadan muzdariptir, hasret kalbin sahibinedir
Hal, aşkın demine kanmayınca, ruhum esaretinden kurtulmadıkça hicran nefsindir

Mustafa CİLASUN