yalnız kaldığında..

• 2 Ekim 2010 Cumartesi 15:52:48

Yanında birileri varken onlarla tartışıp durursun, anlaşmak mümkün değildir. Ama onlar gittiğinde içinde oluşan o boşluğun tarifi imkansızdır. Yalnızken nereye baksan duvar görürsün, her yer sana kapalıdır adeta. Bu kimsesizlik duygusu içine öyle bir çöker ki bir daha kurtulamayacağını zannedersin. Zamanla başka uğraşlar edinirsin kendine. Fakat hepsi bir insan sesini dolduramayacak kadar küçüktür gözünde. Bunun için bir arada yaşamanın, birbirine hoşgörüyle, sevgiyle bağlanmanın önemi çok büyük hayatta. Büyükler de bizim için oldukça değerli bir hazine onlarsız yaşam kılavuzsuz yürümeye benzer. Adım attığında yuvarlanıverirsin.