Sevgiliye son mektup
Ey benim güzel ruhlu sevgilim,
ne kadar özlemisim seni bir bilsen.....her sabah postacidan haber beklerken....bugün aldim mektubunu. Bir heyecan sardi icimi....hemen acip okuyamadim....mektubunu acmadan bir gögüsüme sardim....kokunu, seni hisedebilmem icin....Ey sevgili....
Sarfi yirtmadan - seni incitmemek icin - acdim.....o güzel satirlarina baslamadan....yazina bakdim....sasirdim. Sanki sen, sen degildin bu satirlari yazan....yazin bile degisikdi.....sanki bi titrek ell ile yazilmisdi....
Artik dayanamadim....basladim okumaya.....
Yanilmisim....yazan sendin....ama busefer o güzel sözlerinden hic bir eser kalmamisdi. Neler oluyor ey sevgilim??? Anlayamiyorum! Neden bu sitem neden bu uzaklik....neden, neden, neden, diye sormaya basladim kendime.
Beni unut, Beni sevme diye yaziyorsun....Kendine iyi bak.....Seninle hersey güzeldi....ama herseyin bir sonu var...diyen gercekten senmisin???? Ey sevgilim....neden, neden?????
Biliyorum....bu senin son mektubun, öyle yazmissin....ama unutma ki...ben daha yazmaya balsamadim....bir bilsen icimde neler ve neleri yarim biraktin. Nerden bileceksin ki....
Ey sevgili....Sen giderken benide götürdün uzak diyarlara....haberin var mi?