Günbegün Notlarım 141/DÖRT DÖRTLÜK DEĞİLDİR İNSAN...

• 24 Eylül 2010 Cuma 12:56:33

---Futbol takımlarının zig zaklı yapılarına sinir oluyorum. Onca parayı bir topu iki üç kere sektirmeyen çelimsizlere veriyorlar. Gel de yanma!..

---Zaman dediğimiz kavram ne? Çabukluğu neden sönmez, neden peşine takar her nefesi, neden dinlemez hiçkimseyi, neden en önde olmak ister hep?..

---Neden şikayetçidir herkes hızlı adımlarından zamanın? Zamanın insanlarla alıp veremediği hesap nedir? Nedir bu amansız savaş izlenimleri?..

---Kimse büyük konuşmasın, en güçlü benim demesin, en güzel/en yakışıklı varlığımdır diye kendini kandırmasın. Dört dörtlük değildir insanoğlu...

---İnsan ki kusurlu, insan ki hatalı sollama, insan ki az önce dediğini çabucak unutan, insan ki cinsine eziyet çektirmekten hayvani zevk alan id...

---İnsan ki bir anda hem parlayan, hem de yerin yedi kat aşağılarına yuvarlanan tanım.. Tavırlarına sabit etiket yapıştırmak namümkün bir olay...

---Ah ölüm! Ölüm iyi ki sen varsın. İyi ki sonsuz değildir insanın yaşamı. Sonsuz olsaydı, felaket haberleri eksik olmazdı başımızda. Teşekkürler ölüm, eksik olma hiç...

---İnsan olduğu gibi yaşasa ve davransa keşke. Keşke insan layıkolduğu sıfatlar hatırına, ona yakışan demde ömrünü tamamlasa. Ama nerde o insan?..

---Muamma, belirsizlik, umutsuzluk kol gezer;insan kendini, insanlığını unuttuğu zaman. Nereden geldiğini, nereye gideceğini çokça hesaplamalı...

---Yolda kalır düşleri, insan yarım hareket ettiğinde. Komplike düşünmediğinde, sakat yürür önü. Yönünü bulamaz olur kendisiyle çeliştiğinde...

---Bu gece, internete şiir asarken çıktısını almadan bir şey yapmayacağımı öğrendim. Büyük emeklerle yazdığım bir şiirim kül oldu, görünmüyor. Bir parçamı kaybetmiş gibi oldum. Şiirimin ismi BİZ DANSI’ydı. O kadar beğenmiştim ki, sanırım kendime nazar ettim...

---Doğruyu bulmak için yola çıkmam. Adımlarım beni taşıyorsa, zaten doğru istikametteyim. Bu kuralı, hayatımın heralanına uygularım aşk u zevkle...

---İnsana dair tanımlar iyimserdir. Hangi kalıba kendilerini soksalar, gözümden düşmüyorlar varlıkları. Torpil geçiyorum teker teker hepsini...

---Nedensiz tümcelerle seviyorum seni Sevgili(m). Sen usulca kokuma dokunasın diye, yakınlığıma bir şeyi yaklaştırmıyorum. Sen şanslı yarimsin...

---Aşka kucak açtığımda, badem çiçeklerinin renginde görüyorum sözcüklerimi. Sanki tüm kelimelerime yeşilin koyu tonu karışmak istiyor resmen. O vakitlerde ne yapacağımı, nasıl hareket edeceğimi şaşırıyorum bir çocuk gibi...