ALLAH KAHREYLESİN BEN NEYİM Kİ

• 20 Eylül 2010 Pazartesi 01:00:12

Gecenin bilmem kaçı idi,karanlıklar aydınlatma çabasında gecenin sesizliğini kapının çalınması bozdu.
Usülce yaklaştım kısık bir sesle kimsiniz dedim,benim dedi tanımıştım sesinde bir tanem idi kapıyı açtım.
Göz göze geldik yüzünden hüzün keder vardı, dili suskun yalınız gözleri konuşuyordu,ruhunun derinliklerinden hüzün var idi.
Belli bambaşka kıyılardan geziyordu ,yelken durmuyordu yerinden uçsuz bucaksız ,deryalara açılmaya niyeti var idi.
Çünkü duramamıştı evinden oturduk o bana bakıyordu ben ise ona ,bir deniz misali derinliğindeyim,denizin dipleri derin dedim nereye ? bakışlarından hedef net idi ,dilinden dökülen bir kelime ruhunun satırlarını takip ediyordu,suskunluğunu bozmuştu kısık bir sesle,niçin geldim biliyor musun dedi ?
Hayır anlamından başımı öne eğdim seninle ayrılmayı konuşmak için geldim dedi,şaşkın şaşkın ayrılmak mı dedim,başını önüne eğerek evet anlamından ifade etti.
Yıkılmıştım büsbütün ayrılmak kelimesi zor geliyordu bana ,ayrılmanın hesabı çok zor idi,hele de gecenin bu saatinden ,gözlerini dikti bir noktaya dil durmuyor sormuyor da yalınız konuşuyor.
Dur ALLAH aşkına dedim durmak vakti değil dedi ,biraz sonra göz yaşları kesti nefesini ilk kez ağladığıma şahit oldum o gece , ölümümü istedim o andan kırılan kalpler ihmal edilen gönüller benimle şimdi ALLAH KAHRETSİN geçen zaman değil ben imişim meğer ,ne kaldı dünlerden ,elimden ağlamaktan başka çare var mı çare değil de ne gelir ki elden .
Bize tanınan zaman akıp gitmişti bir su misali , biz ayrılığı konuşurken ayrılık vakti gelmişti o an anladım yarın bizim değildi dün geçip gitti ,neden şimdi dedim sakin gecelerde ayrılması kolay diyordu ,çünkü gece bulmuştum seni onun için gece ayrıla çağım ,kalktı gidiyorum dedi ,iki damla göz yaşıyla gitti, yine yalınız kaldım tek başına ,ALLAH KAHREYLESİN balkona çıktım ,bir tanem gidiyordu gözlerimde yaşlarımı silerek gecenin bir yarısı da ,ağla gözlerim ağla başka ne gelir ki elden acizliğimin adı olmuştu göz yaşı , dışarıdan görenler zavallı yine lambayı yanık unutmuş diyecekler ,ben ise sabahlara kadar lambalarımı yaka bilsem diyordum ,gecenin karanlığından aydınlana bileyim diyordum,bir mum ışıgı kadar olsa da aydınlana bileyim