- 1642 Okunma
- 7 Yorum
- 0 Beğeni
YORUMLAR
.Kertiş: Ben bu acımasız dünyayı değiştirecek varlığın insan olduğunu düşünüyorum. Bir yazar şöyle der, “İnsanın ana yurdu çocukluğudur.” Çok severim bu cümleyi, çok da doğru bulurum. Dünya, bir çocuğun bağımsız, barışçıl, hümanist ve sevgi dolu olmaması için son derece çirkin bir eğitim veriyor çocuklarımıza. Onları birer savaşçı, yarış aygıtı olarak yetiştiriyoruz. Onları kıskanç, bencil ve saldırgan yapmak için elimizden geleni ardımıza koymuyoruz. Fizik, kimya, biyoloji, matematik vs. bütün disiplinleri öğretiyoruz, ama sevgi dersi diye bir ders yok. Doğayı, bizim topraklarımızdan olmayanları, kendimizi sevmeyi öğretmiyoruz. Çocukların büyük bölümü şiddetin var olduğu, nefretin hakim olduğu ortamda yaşıyor. En modern ailelerde bile fiziksel olmasa bile psikoljik şiddet var. Para öğretiliyor çocuğa, kariyeri için herkese acımadan çelme takması öğretiliyor. Örneğin oyuncak firmaları çocuğun yıkıcı tarafını besleyen oyuncaklar üretiyor. Bir çok ebeveyn çocuğunu kendi yaşayamadağı hayatı yaşatmak için kulanıyor.
Okurken zaman zaman duygulandım.
Çok faydalı bir söyleşiydi.
Tebrikler her ikinize de.
SDevgilerimle...
CemKertis
Güzel şöyleşi şair .
Fermansız söyleşi
ve ben fermansız, yani özgür, yürekten söyleşileri hep sevmişimdir.
Saygımla
(Ekmek arası çocukluğum uyur)
(Yaşama ekmek arası katık yaparlar)
Bu "ekmek arası" edebiyat ta biraz fazla kullanılıyor galiba
ama ben yüreğimi
yine de
ekmek arası şiire doyurmak isterdim.
Muharrem Nalçacı tarafından 9/20/2010 9:00:59 AM zamanında düzenlenmiştir.
Büyük bir titizlikle hazırlanmış sorulara verilen cevaplar şairin alt yapısının ne kadar donanımlı ve bilgelikte olduğunun bir göstergesiydi.
Özellikle çocuklara dair düşünceler, duygular hiçte küçümsenmeyecek nitelikte.
Teşekkürler sn. Altan
Teşekkürler sn. Kertiş
Şiir ve edebiyata dair doyurucu bir söyleyişiydi
Selam ve saygıyla