affederken acım dindi.farkettim ki gideni durdurmaya çalışmak boşunaymış...sevgiyi gömmek kalpten mezara bizede kadermiş....çok yağdı sağanaklar fırtınalar geldi geçti...yağmur hala gökyüzünde beklemekte...ara sıra düşsede damla damla üzerine bu aşkın...bi yerlerde başka aşklar başlamış...farkına vardım...bende mutluluklar diledim gidene...şimdilerde mutlu olmayı denesemde...hani alıştığın o sevgi benzemiyor başka sevgiye...şimdide gönül boş değil ama en kaz üzerinde...ama affetttim gideni...acım biraz olsun dindi...gelecekte mutlu olmak ümidiyle...

bu arada hiç sözler tutulmadı şu sevgi dediğimiz gönül dilinde...çünkü hayat yalanlardan ibaret...dürüst kalmak kimin elinde...

Mehtap kardeşim... Yazıma yaptığın eleştirinden sonra, tüm dualarımdasın... Rabbim gönlünün şifasını nasip eylesin inşallah, Allaha kulluk edenlerden eylesin inşallah. Kul hakkının zorluğunu iyi bilirim, yazıma cevap yazarken dahi benim için bir zaman harcadın, hakkını helal eyle... Ben ki sana hakkımı helal ettim, cihanı alemin üstünde hakları olan tüm insanları da helal eyler inşallah... Selam ve duâ ile...

unutmak ezeli bir şifadır derler..

öyledir gerçekten... yalnızca, zamanı an içinde doyunca kavurmak lazım....baki duamla...

Rabbe emanet inş...