Dedem'e mektup...

• 29 Ağustos 2010 Pazar 05:13:20

Canım Dedem sen dünyadan ayrılalı tam on üç yıl oldu.Daha dün gibi dizinin

dibine oturtup bana fıkra anlattığın, kitap okuduğun, her akşam "Dadlı geldi jam dadlı" diye

bağıran mavi Toroslu tatlıcıdan tatlı alıp beni babamlardan ödünç alıp, ertesi güne

bırakacağım dediğin ya da gece babamı uykusundan edip gel Aykut’u al dediğin günler ve

mutluluğum hala aklımda...Bana yaptığın uçurtmalar, kağıttan kuşlar ...Ve öğrettiğin

kağıttan kurbağa, ördek v.s. Benim asıl oyuncağım sendin be dede.Artık çocuklar kendi

oyuncaklarını kendileri yapmıyor dedeciğim.Pahalı bin bir türlü elektrikli oyuncaklar ve

malzemeside kanserojen etki yaratan oyuncaklar çıktı onlarla oynuyorlar biliyor

musun?Böyle mutlu olduklarını sanıyorlar.Oysa bu onları daha doyumsuz ve bencil yapıyor

be dedecim.Zengin aileler çocuklarına pahalı oyuncaklar alırken , fakir ülkelerde de açlıktan

çocuklar ölüyor dede ÖLÜYOR!..
Bu dünyaya dalyan gibi 6 erkek, yüreği mangal gibi üç kız çocuğu getirdin,

büyüttün, evlendirdin ve göçtün dedeciğim...Ben böylesine iğrenç ve değeri, değerinden

değersiz olan dünyaya nasıl çocuk getireceğim?.Hadi getirdim nasıl büyütüp, nasıl

kötülüklerden koruyacağım?...Artık kimse kimseyi düşünmüyor. Dedeciğim çok şey değişti

sizler gideli dünyada .Herkes benin derdinde.Çocukların gözü yaşlı , sevinmekten,

sevindirilmekten mahrum.Bir çoğu ölüm korkusuyla yaşıyor.

Sen çocukları çok severdin değil mi dedeciğim. Sevindirirdin onları hatırlıyorum

.Bahçeden topladığın erikleri ,elmaları yazahanenin önüne gelinceye kadar çocuklara

dağıtırdın.Seni görünce bayram ederlerdi dedemiz gelmiş diye.Dede hatırlıyorum da senin

sayende bir sürü abim, ablam ve beni seven arkadaşım olmuştu...

Bilmiyorum dedeciğim ne haldesiniz şimdi ,yaşamak istemezdin bu günlerde ama

beklide.Artık o elmaların eriklerin bile eski tadı yok her şey zehir sular bile .İnsan aç

gözlülüğüyle kendi cinsini yok ediyor farkında değil.Dün hastanedeydim sanki Antalya’da

insan kalmamış hepsi orada.Hastalıklar da arttı bu günlerde .Sanırım kıyamet yaklaştı .Hani

Kur’an-ı Kerim’i okurken aradan notlar geçerdin ya bana... Kıyamet yaklaştığında yerden

hastalık kum gibi kaynayacak derdin ya .Herhalde o günlere geldik Dedeciğim. Sen hiç hap

kullandın mı iğne vurdular mı sana , hayatında.Bu gün insanlar ilaçlarla yaşıyorlar.Herkes bu

günkü haytan şikayetçi ama neden bilinmez bu durumdan kurtulmak için bir şey yapmıyor

kimse . Zaten yaşasan da ayak uyduramazdın sağlığın bozulurdu bu cihazlar

korkuturdu.Hiç unutmam o zamanlar da bile bir plastik oyuncak uçağım vardı...Hatta

tekerlerini kırdığım için Zaman Gazozu şişesi kapağından uçağıma teker yapıp tamir

etmiştin ya...Bir de şimdi bilgisayarı cep telefonunu, insan gözünden daha keskin pixelleri

olan kameraları görseydiniz ne yapardınız. AYYYY :( Unuttum dedeciğim özür dilerim

kızma.Aile de herkesin yabancı kelime kullanmasına gıcık alırdın...Bana da "Türkçe’yi güzel

kullan olişim" derdin.Pardon yerine ,özür dilerim dedirmiştin hatta bir keresinde...

Dedeciğim çok istemiştin.Oku Oliş’im...Bak Kur’an-ı Kerim’in bile ilk vahisi oku

derdin hep...Okuyorum dedeciğim az kaldı bitecek, gerçi sen beni izliyorsundur...OLiş’in

büyüdü kocaman oldu artık ama mutsuz gel döv bu insanları babam bana kızıyor diye onun

bacaklarına şakacıktan vurduğun gibi!..Beni hep korurdun koru yine.Üzmesinler Oliş’ini...

İnsanları sevmekten korkuyorum artık dedeciğim.Ya onları kırıyorum bu gamsızlıkları

yüzünden ya da kendimi parçalıyorum sinirden :( Hayatta iki şeyin izinden gitmeyi

öğrendim dede...Bir M.Kemal Atatürk ondan sonra da sen... Medeniyet diye bir şey

tutturmuşlar her işi araçlar cihazlarla yapıyorlar.İnsanların yüzleri hep asık .Oysa sen ne

güzel gülerdin daha kendin gülmeden gözlerin gülerdi.

İnşallah o dünyada da Allah güldürür seni rahmetiyle şenlendirir ruhunu , çiçek gözlü dedem

benim.Hep gönlümdesin çok özledim .Huzur içinde yat .Mekanın cennet olsun.

Seninde dediğin gibi...

Oliş’in fikirlerinin tek velihatı TORUNUN...

Aykut Hayati GÜNDOĞDU