hepimiz canlı bir organizma olarak ölümcül yanımızla şimdilik yaşıyoruz,
iletişim çagı toplumları bir birine yaklaştırdı ,ama o bir birine yaklaşan toplumda insanlar hem kendileri ile hemde yaşadıkları toplumla çelişki içindeler ,ve günümüz toplumu insanlardan sadece öz veri istiyor ,yasaklarla insan ruhunu inciltiyor,acaba sevgi böyle bir toprakta yeşere bilirmi ,mutluluk insanların gözlerinde pırıltılar yansıta bilirmi,tabiki yansıtamaz bu nedenle dünyamızda bizlerde dahil sinirceli bir kişilikleri ile bu günleri yaşıyamıyan yarınlarıda puslu olan yıgınlar toplulugu olmaktan öteye gidemiyoruz ,buna günümüz evrensel yanılgıların yükledigi olumsuzluklarıda eklerseniz ,böyle bir dünyada hissetmek umud etmek umud ettigini yudumsamak mümkün olamıyacak gibi,nasıl oluyorda hala şiirler yazabiliyoruz edebiyatı tütsüyoruz anlıyamıyorum ,ve kendime soruyorum ,toplummu haklı yoksa gönlünce yaşamak istiyen insanmı ,o insanki sevmek istiyor umud etmek istiyor yaşam kalitesini yoksuluktan ötelere taşımak istiyor ,ve dogan her günü sevinçle karşılamak isityor....