Güneşi Getireceksin Bana

• 25 Temmuz 2010 Pazar 17:24:01

Günlerdir seni aklımdan çıkarmak için boğuşuyorum kendimle. Unutmalıyım diyorum. Yavaş yavaş unutuyorum diyorum. Ama kendimi bile kandıramıyorum. Sürekli aklımdasın. Yemek yerken, kitap okurken, televizyon izlerken, namaz kılarken, yolda yürürken…

Herkes ‘Unut, boşver gitsin, daha gençsin’ diyor. Soruyorum ‘Senin başına geldi mi hiç böyle bir olay?’ , ‘Hayır’ diyor. ‘O zaman bana akıl verme’ diyorum. ‘Seni anlıyorum’ diyenlere ise sadece gülüyorum.

Gündüz neyse bir şekilde oyalanıyorum. Ama o kara geceler yok mu? Üstüme üstüme gelen o kara geceler. Beni boğan geceler. Hiç bitmiyorlar ki! Sanki sabah olmayacakmış gibi hissediyorum çoğu gece. Sanki güneş doğmayacakmış gibi.

Fakat biliyorum ki sen geleceksin bir gün, güneşi getireceksin bana. İşte o zaman ağlamaktan yorulan gözlerim, gülecekler sonunda.

Eminim ki sen de beni düşünüyorsun. Seni de sarıyor hatıralar gece yalnız yatağa girince. Ne olur gel kurtar beni. Döndür, sen gittiğinde duran dünyamı. Döndür ki güneşi görsün her hücrem. Yani seni.

Hani bütün canlılar yaşamak için oksijene muhtaç ya. Ben de sana muhtacım. Benim oksijenim sensin. Ayrı düştüğümüzden beri nefes alamıyorum. Boğuluyorum sevdiğim boğuluyorum.