Ne mutlu size şimdi evlatlarınızın yanınızdasınız. Belli ki dönüşünüzde bolca öykü yazacak kadar malzemeyi şimdiden toplamaya başlamışınız. Selamlar, saygılar Ayhan abi.

Yaşam ve getirilerini istemdeki güzellikleri sergilemeniz ve paylaşmanız çok güzel. Hannover’ e selamlar demek içimden geldi. Türk Konsolosluğunun karşısındaki Alibaba lokantası ve diğer Türk bakkal vsvs leri hatırladım… Kent merkezindeki Metro istasyonundan başlayarak yine oraya dönen çizginin sizi bütün kentin güzel yerlerini dolaştırmasını mutlaka keşfetmişiniz. Bence belediye sarayını gezip yıkılan ve aynısı korunarak inşa edilen bu kentin maketini seyrederken ülkemizdeki kentlerin nasıl talan edildiğini düşünmezi dilerim.
“Ulan her seyin bir raconu var.Boyle sevismenin Allah belasini versin!” demekten kendimi alıkoyamadım”. Lafınıza karşın bu ülkede her gün “ALLAHIN” adını anıp çalanlarla, söylemlerinde namuslu duruştan yana olup kafalarının içinde her namussuzluğu ve kötülüğü düşünenlerle yüzünndeki maskeleriyle insanın duygularını kendi çıkarları için sömürüp insanları yüz üstü bırakanları hatırladıkça ters gelen ancak özgürce kimseyi rahatsız etmeden yaşananlarımı… Demekten kendimi alamadım.
Alman gümrüğünde bir Almana sormuştum. Neden Yeşil pasaportumu bu kadar incelediniz diye… Yanıt bana göre samimiydi… İnanamayacaksınız ama ülkenizden bu pasaportla çokta kaçakçı, aranan ve katiller bile geliyor demişti… Çok tepki göstermiştim…
Ancak: Kendim ve ülkem adına gerçekten üzülmüştüm. Çünkü gerçek payının olduğunu biliyordum….Minikleri değil aslında büyük şeyleri görmek lazım diye düşünüyorum…
Uzatmadan paylaşımınızla bir yaşam kesitini ve anıları hatırladım.
Saygılarımla

Canım arkadaşım benim, o pasaport olayını ben kşmselere anlatamamıştım. Bizim bütün işler tekleye tekleye gidiyor bakalım. Sen geç de olsa pasoport işini hallettin.

Yakuphan da perşembe günü işini bitirecekti ama salıya kaldı. İnşallah o da tekleye tekleye senin pasaport gibi işi tatlıya bağlar.
O gün, Senin pasaportlara bakıp da günü geçmiş dediğinde ne yapacağımı şaşırdım. Ağlayan Aysu'ya mı yanayım. Hayel kırıklığı yaşayan Suzan Hanıma mı, yoksa süt dökmüş kedi gibi oturan Ayhan Sarıkaya dostuma mı bilemedim.

ama eşinin sağ duyulu davranışı sayesinde olayı çabuk atlattınız. Ben bu aileye hayran kaldım. Hayranlığım ve dostluğum bir ömür sürecek inşallah.

Sizi şimdiden özledim bile canım arkadaşım benim. Evlatlarına kavuşmuş olamana çok sevindim. Sakın ola oralar çok güzel diye orada kalayım deme emi. Türkiye o kadar güzel olmasa da henüz ortalık yerde sevişenler yok daha sanırım.

sevgilerimle...

ne güzel
evet neredeyse 25 veya 26 yılı geçti sanırım bende gitmiştim almanyaya simdi sen anlatınca yaşadım o günleri
biliyormusunz çok yerini gezdim isim yazarsam güleriniz en çok hanburkta kaldım çok yerini gezdim
ve hep çalıkuşu romanını hatırladım feridenin zeyniler köyüne gelişini
koyu yeşilin her tonu ağaçlar
ve çok kırmızı binalar
gri bir gökyüzü güneşe hasret ve yıldızsız semalar
bende bıraktığı buydu kasvet kasvet

siz çocuklarınıza kavuştunuz ne mutlu dilerim gönlünüzce bir tatil olur
sevgi saygılarımı bıraktım hepinize güzel günlere

Nihayet evlatlarına kavuştunuz, adınıza çok s evindim. Dilerim Rabbim sizlere böyle ayrılıklar verir...Hani " dağ ardında olsun da, toprak altında olmasın" diye atasözümüz var...Böyle tatlı ayrılıklar olsun...

Aysu cam kenarına oturdu yani :)) Bak "söyleme kimseye" dedin, kimseye söylemedim, pasaport olayını sen bangır bangır söyledin:)))) İyi ki pasaportunun süresi geçmiş...Yoksa bana gelmeye niyetiniz yoktu...Ne güzel Emine, Suzan Aysu ve s en gelebildiniz bana...

Çocuklarına ve Suzan'a çok selam söyle...Hans'ı unutma :))

Sevgi ve saygı ile...

Ayhan Bey ne güzel tam kadro biraradasınız şimdi. Herkese çok selam. Aysu'yu çok sevdim. Öpün yanaklarından benim yerine de. Saygı ve selamlarımla..

Ayhan bey, ailenizle huzurlu günler geçirin inşallah.Benim büyük oğlum da ailesiyle Hannover'e bir buçuk saat uzaklıkta, Minden'e bağlı Espelkamp'ta yaşıyor.Biz de eşim ve çocuklarımla seksenbeşli yıllarda ayni şehirde görevdeydik.O yıllarda bu sapkın yaşayışları sokaklarda görünmüyordu.
İkibinüç ve ikibinsekiz yıllarında üçer ay gitmiştim çocuklarımı ziyarete, küçük bir yerleşim bölgesi olduğu için Espelkamp, aykırı hareketler pek göze batmıyor dışarılarda.
Size ailenizle güzel tatiller, saygılarımla.

Çocuklarınıza kavuştuğunuz . Ne güzel, Evlat hasreti hiç bir şeye benzemez. Bunu ben en iyi bilenlerdenim. Kızım çok uzakta olmamasına rağmen bazen nefes alamıyorum onun yokluğunda. Herpsine selamlarımı iletin lütfen. Eşinişz Suzan Hanıma ve de küçük Aysu ' ya. Bolu' dan hepinmize sevgiler...