KEREMİN KERAMETİ

• 12 Temmuz 2010 Pazartesi 14:19:08

Malazgirt Okçuhan köyünde çalışıyorum. Altmış bir tane birinci sınıf öğrencim vardı. Belki de içinizden uzun bir vayyyyyyyyyyy çektiniz ama öyle. Gelen çocukların hemen, hemen hiç birisi Türkçe bilmiyordu. Benim tecrübesizliğimi eklerseniz durumu siz düşünün .Okul açılalı dört aya yakın olmuştu . Çocuklarım yavaş yavaş Türkçe öğrenmeye başlamışlardı. Samimiyetimle söyleye bilirim ki, çok cana yakın çocuklardı. Hepsinin gözleri pırıl pırıl parlıyordu. Hele bir ikiz kızlar vardı ki; seyret, seyret doymazsın, o kadar şirin çocuklardı. Onlara baktıkça yeğenlerim gelirdi aklıma.

Deniz biraz daha kilolu mavi gözlü beyaz bir kız. Yeliz biraz tıska ama çok konuşkan dı. Evleri okula en az 500 metre vardı. Kar üzerinde o kadar zorlanırlardı ki; sormayın gitsin. Kendi kızlarım olsa ancak o kadar severdim. Onları hep kollar korurdum. Diğerlerinden Çok kibar yapıları vardı. Çok çabuk öğrendiler okumayı ve çok güzel konuşmaya başladılar. Her teneffüste girdiğimde onları ağlar görürdüm. Sorardım anlatabildikleri kadarıyla anlatırlar netice Kereme dayanırdı. Her defasında aynı hadise. Bir gün defterleri yırtılır. Kim yırttı? Kerem, bir gün kalemleri kırılır kim kırdı Kerem: Bir gün yüzleri çizilir. Kim yaptı? Kerem derlerdi. Göz yaşları içime akardı sanki.

Yine bir gün kar üzerine abanmış güneş ışıklarını seyrediyordum. Zil çaldı girdik içeriye: Ne göreyim; Yeliz ve Deniz ağlıyordu. Ben hep Kerem’i göz hapsine almıştım ya ,yine aynı oldu Kerem yine ne yaptın diye çıkıştım. Kerem’de yemin çok tu bin bir türlü yemin ederdi. Yeliz ve denize sordum defterleri çalınmıştı. Bu defa durum daha da vahimdi. İlkönce Keremin çantası arandı yoktu. Bulunamadı daha sonra diğer çantalar arandı. Yok defterler. Sınıfın karşısına geçtim, ellerimi önde bağladım. Sınıfı olduğu gibi göz hapsine aldım. Ne olacağını gözlemlemeye başladım.

Kerem çok tedirgindi. Belli etmese de, suçlu olduğunu sanki söyler gibiydi. Şüphemde ondandı ama, yargısız infaz yapmak istemiyordum. Aniden aklıma bir fikir geldi. Bulmalıydım bu defterleri. Ses tonumu yükselttim ve bağırarak kalkın ayağa emrini verdim. Herkes patır patır ayağa kalktı. Kerem mi? Kerem iki büklüm kalktı. Ben daha şiddetli bağırdım kerem sende kalk dedim. Kerem kalktı tabi. Ne oldu dersiniz.........

Defterler rengi kaçmış kazağının altından patır patır yere düştü.______AR_______