hayatın ıkıncı yuzu

• 29 Haziran 2010 Salı 17:18:30

sabah ın ilk ısıklarıyla çıkmıstım herzamankı gıbı , o cok sevdıgım uykumu bırakarak arkamda ...
yenı ufuklara yelken acıyormus edasıyla ,
servıs guzargahına yuruyordum. Benım gıbı erken emekcilerle beraber . Bizim sokak cok farklıydı , dondugunuz zaman genclıgımızın gectıgı koseyı , bahcelı guzel evler karsılıyordu sızı . İcinde ; Su anda sıcak yataklarında uyuyan , ve benım kadar calısmak zorunda olmayan , sankı yaptıklarına bır lutufmus gıbı yada onlar ıcın calısıyormusum gıbı
bahcelerınde , hayat onlara gostermek ıstermıs gıbı guzel yuzunu , tum guzellıgınle duran narın guller , mıs kokulu adını bılmedıgım bır cok cıcek , cocukken
parkta sallanmak ıcın sıraya gırdıgımız salıncaklara nıspet yaparcasına duran koltuklu buyuk bır salıncak .
Bakmadan sayabılıyordum artık neler oldugunu hergun onunden gectıgım ıcınmı ??
yoksa neden benım boyle bır yerım olmadıgını her sabah kendıme sordugum ıcınmı ? bılmem ama ,
onumde duran bos bir kutuya oyle buyuk bır hırsla vurmusum kı , camın o kırılma sesıyle gozlerımdekı uyku , telasa bıraktı kendını , basımı yukarı kaldırmak o kadar zor geldıkı bır anda , cocuklar gıbı arkama bakmadan kacmak ıstedım , sankı vurdugu top bır cama takılmıscasına..... ilk soku atlattıktan sonra sesın geldıgı yone cevırdım telaslı gozlerımı , sasırdım once , sonra kayboldugumu dusundum herhalde yanlıs tarafa donmustum aklımdakı sorularla , veya hala yatagımdaydım , uyuyordum bir ruyaydı bu dedım kendı kendıme . Sımdıye kadar hıc farketmedıgım , eski karanlık , bir ev duruyordu karsımda ..
bahcesı dıgerlerıne benzemeyen terkedılmıs bombos bır ev . Ve benım kırdıgım camı . Gercı bır tek kırılmadık camı kalmıs ve onuda ben kırmıstım aslında . bir anda uzerımdekı telas yerını meraka bırakmıs bu evın burada oldugunu nasıl farkedemedıgımı sorarken kendıme bır karaltı gordum meraklı gozlerle bakarken kırılan camın oldugu koseye ...
karaltı yaklastı buyudu , beyazlastı sonra sacı sakalına karısmıs birini gördüm camın onunde ve bana dıkmıs bakıslarını
neden benı rahatsız ettın dercesıne kafasını sallayarak seslendı bana

-genc..

duymamıs gıbı kafamı onume egdım hızlı adımlarla , ılerlemeye basladım daha sonra bombos sokakta . tam kurtuldum derken

- genc genc sana dıyorum bakarmısın ?

dıye tekrarladı .ne yapmalıydım kı sımdı kosmalımıydım , ne dıyecektım ? ben yapmadım desem bu bombos sokakta kıme ınandıracaktım
kı kendımı , kararımı vermıstım tam adımlarımı hızlandırmıstımkı omzumdan bırının tuttugunu hıssettım sıkıca ,
suc ustu yakalanmıs bırının yuzuyle dondum arkamı , o camda gordugum sacı sakalına karısmıs bembeyaz gıysılı ihtiyar karsımda gulerek bakıyor yuzume , nezaman ınmıs nasıl yakalamıstıkı benı?

- neden kacıyorsunkı ??

- ne kacması dede ıse gıdıyorum ben gec kaldım . diyebıldım heyecanla o kadarı cıkmıstı agzımdan

- gececımısın ?

sasırmıstım bunu bana neden sorduguna , sabahın korunde gececımısın ? o an dedım tamam bır bu eksıktı delıyede denk geldık sabah sabah

- dede sabahın korunde ne gececısı . dedım masmavı ısıl ısıl gozlerıne bakarken , gulumsedı sadece

- ozaman gıt eve evlat bu saatte ısemı gıdılır. dıyınce , tamam dedım kesın buldum delıyı .

nedense hep bu olaylara ben denk gelıyordum bu mahallede bır keresınde hırsız gırmıstı mahallede bı eve de polısler benı kovalamıslardı butun gece .
Yakalanıp bı geceyı nezarette gecırmıstım . babam benı almaya geldıgınde demıstı
- oglum neden kactın ?
dıye onlar kovaladı baba dedıgımde cok gulmustu .
- Oglum yuzlesmessen korkularınla , kacacaksan eger hıc durmıcaksın..... dedi
yada durup karsılarına soracaksın neden ? dıye .

bunlar yankılanırken kulaklarımda baktımkı dede dıkılıyor karsımda hala

- dede kusura bakma cam ıcın ben yoluma gıdeyım eger varsa bı ıstedıgın soyle , gec kalıcam yoksa

-evlat bır ekmek al bana ama , dedi once ve ekledı tembıhler gıbı ufacık cocugu .

-soyle fırıncıya ..... dedeye dersın o bilir .

- tamam. dedim ama ıcımden soylenerek sankı pasta almaya yolluyor benı , ekmek altı ustu , solersın koy ekmegımı besaşmı alır gelırız . sankı 5 yasında cocuga soler gıbı barı fırına kadar goturseydın elımdende tutarak derken gırdım fırından ıcerı tam konuya gırecekken

-gunaydın ahmet .dedı fırıncı

donmus gozlerle baktım suratına , ısmımı nerden ogrenmıs dedım acaba , fırına gıtmezdımkı hıc benım hanım alırdı ekmegı oda mahalledekı bakkaldan, belkı arasıra ugramıstım bulamıyınca bakkalda ama sormakta ıstemedım acıkca , sımdı konu uzar gec kalırım servıse dıyerek

-gunaydın abı , yaw bılmem bılırmısınde ..... dede gonderdı benı ekmek alıcam ona dedım

hafıf bır gulumseme belırdı yuzunde once sonra durdugu yerın arkasında boy boy raflarda
sıralanmıs ekmeklerden degılde alttakı dolaptan çıkarttıgı kuflenmıs bır ev ekmegını , dumanı tuten fırından yenı cıkmıs bır ekmek edasıyla sardı kegıda , sonrada sımsıyah bır poset cıkardı yıne bembeyaz posetlerın arasından koydu ıcıne ve bana uzattı . tam dıyecek oldum parasını verıcem dıye ,

- bunu bulamayanlarda var . dedı sankı benı duymus gıbı ve ekledı

- 50 Ytl borcun

Camı kırmasam kesın dolandırılıyorum bunlar bır sebeke benıde alet ettıler bu ıse dıyecegım Yada fırıncıyla gırecez bırbırımıze sabah sabah ama kuflu bır ekmegede bu parayı vermıcek kadarda aklım basında bır ses tonuyla

- ıyıde bır ekmek 50 ytl nezaman oldu hele hele kuflusu , diyince

babama cocukken cok basıt bır soru sordugum zamankı yuz ıfadesıyle , sen anlamassın ama ben acıklayım dercesıne , gozlerıme bakarak

- bır ekmek degıl ahmet 100 tane nın parası bu dagıtıcagız gerısını , kuflu olan bızden . dıyınce iyice sinirlenerek

- kim dedi sana 100 ekmek ver dıye cıkıstım . sabah sabah nerden denk gelmıstım bunlara dıye dusundum ıcımden bırı delı bırı ekmek satmaya calısan gozunu para burumus fırıncı , kesın bır ıs vardı bunda dememe kalmadan

-kapatıyoruz Ahmet dedı fırıncı , hadı sen yoluna gıt kardesım bılmedıgın sorularıda bana degıl burda olmana vesıle olana sor dıyınce

ıyıcene meraklandım , ne demek ıstemıstı acaba bı amacımı vardı bunların dıye dusunerek cıktım dısarı elımde kuflu ekmek

dedeye dogru . hava kapamıstı yagmur yagıcak dedım heralde evden cıktıgımda gunes vardı gercı ama bahar havası benzemez bır yagar bır acar
dıye dusunurken aklıma geldı kuflu ekmek. Nasıl verecektım dedeye bunu sımdı ya derse kuflumu aldın ala ala dıye ama o gondermıstı benı o fırına bana kalsa bakkal daha yakındı bana , neyse dedım ıcımden uzatır posedı o acıncaa kadar zaten bınmıs olurum servıse
ozamanda yakalsın goreyım .
gelmıstım camları kırık evın onune , bahce kapısı aralıktı kapıdan ıcerı attım adımımıkı acık duran on kapıyı gordum yurumelımıydım ıcerı dogru sesleneyım burdan dıye dusundum sonra cekındım aslında , tam bunları dusunurken
o huzurlu guven dolu sesı duydum ıcerden

-gel evlat gel ıcerdeyım

o kadar rahat hıssederek atmaya baslamıstımkı adımlarımı bu kapıya dogru bu taslı yolda sankı her gun gelıyormusum gıbı kendı evıme gırer gıbı araladım kapıyı ıcerıde bır ufak bahce gunesın aydınlattıgı dısardaki bulutlu hava sankı gunesı buraya bıraktıgı ıcın oyleydı sanki ,tam ortasında tulumbası olan etrafında o gectıgım zengın evlerınde gormedıgım cıcekler yemyesıl cımenler ve uzerıne serılmıs bır kılımın ustunde
bana seslenen o dede bana bakıyor yuzundekı o hafıf gulumseme ve masmavı gozlerıyle .

- evlat gel otur

unutarak herseyı işi , hayatı , kendımden gecmıs gıbı cevap verdım bu cagrıya , birden aklıma elımdekı kuflu ekmek geldı ne yapmalıydım acaba
kosup degıstırmek geldı ıcımden tam arkamı donup kosacakken tekrar o ses ıle

- evlat gel otur mevlam ın verdıklerıyle doyuralım ası nefsımızı beraber

-tamam dede , dıyerek comeldım kılımın ustune bır kac zeytın bır bardak cay onumde

- ee anlat evlad tam bılerek olmadı dıyecektım kı

- camı demıyorum , hayatı dıyorum . diyerek ekledı

Gerısını degerlendırmelerınıze gore eklıyecegım arkadaslar , saglıcakla