Bir arkadaşımla birlikte ,bir bayram sonu Bayburt’a gidecektik. O zamanlar Gümüşhane’ye bağlı bir ilçe idi . Ankara’da eski otogara gittik .Bayburt yazıhanesi önünde sıra vardı.Çığırtkan yüksek bir sesle ’ Kimse beklemesin, bilet yok!’ diyerek bağırıyordu.Biz en sonda idik zaten. Döndük,dışarı çıktık.Yorulmuştuk ,Bayburt otobüsünün önünden geçerken
Otobüste biraz dinlenmek maksadıyla arabaya bindik. Arkadaş en sondaki sıralı koltuklara, ben onun önündeki ikili koltuklara oturdum. Yarım saat kadar oturduk, sohbet ettik. Tabi sohbete daldığımız için farketmedik, otobüs dolmuş, hareket etme saati gelmiş. Otobüsün önünden ’muavin’ derlerdi ya o bindi. Bağırdı, ’Arkadaki beyefendi, önündeki beyin yanına geçer misin?’. Arkadaşım benim yanıma geçti.
Hareket ettik, Ankara dışına çıktık. Samsun yolundan gidecekti otobüs. Bizden kimse bir şey istemedi. Yola koyulduk , Çorum’u geçtik hala seslenen yok .
Samsun’a vardık, yine hiç kimse birşey demiyor.Karadeniz’in kıyı manzarasını seyrede seyrede gittik.Trabzon’da biraz kaldık. Hareket saatimiz geldi, çıktık yola. Zigana Geçidi: Manzarası müthiş. Has Köy’ün sütlacından yedik, Gümüşhane’ye vardık. Ordan ver elini Bayburt . Nihayet geldik. İndik otobüsten.Muvine vardık: ’Arkadaş ,biz den para almayacak mısın?’ dedik. ’ Ne parası ?’ dedi . ’ Bilet parası.’ dedik.’ Yahu gidin işinize!’ diyerek bizi azarladı.
Biz durumu anlatmaya çalıştık ama nafile, bizi dinleyen yok. Eee biz de napalım; ayrıldık oradan . Yani parasız gittik. İçimiz rahat etmedi ,geri döndük.
’Arkadaş al şu parayı!’. Yok, Bayburt inadı tuttu adamın. Almıyor. ’Bari hakkını helal et.’ dedik. Helalleştikte rahatladık. Bizde ziyaretimizi yaptık, tekrar döndük vesselam.