SEVİŞSİN BAKİRE KALARAK

• 15 Eylül 2007 Cumartesi 01:19:45

Sabah uyanır ağlarsın düşlerine geceleri hırsın umutlarını kapatır.Ve kimseye anlatamazsın ne yapmak istediğini, içinde seni emen karanlıklar vardır.Çabalarsın en kötüsüde hayallerine uzak kaldığında küsersin kendine.İşte böyle bir zamandı sevgili seninle tanıştığım.Beni tüm gücünle sarmanı bekledim,buldum...
Yaşadıkça öğreniyorum kime nasıl savrulduğumu,üzememeyi’de ve en çok günlerimin bana anlık mutluluklarına inanırdım.Beklerdim bir imge gibi hayatı rüyalardan uyandığında acılar vardır vücudumda.Tek saf kalabildiğim yer ruhum.Denize açtım hergece,ağlar ve güler dalgalarla savaştım kimsede dinlemedi ilk aşkıma nasıl sarıldığımı,yalanlarla kandırdım üretken sevdalarımı.Sesimin teni değişti aşka başkaldırıda,yine yalan söyledi ey sevgili kanayan bir çocukluk anısında.Gizlenmedimde açtım herkes faydalansın öğrenirler kalbe bir zinciride.
Mitoloji perisi gir rüyalarıma ve bana gösterdiğin ışık veren kadını çıkar karşıma.Yeter sitem değil konuşmak isterim artık bir bedene ,sevmese bile dinlemeyi öğrense.Gir,özümün derinliklerine açsın sevdasını bana ama ürkeğimdir,ayrılıktada aşık.Bana öğretsin ay ışığında arınmayı,sevişsin bakire kalarak,günahları ne bana nede ona yazılsın.
Üstüme gelirken biraz karışığım ,hayallerim günahsız yerdeki dünya ve yaradan hala beni korusun,öldükten sonraki dirilmemde...?
Çözün iplerimi ve gönderin bana o kadını.Ama sevda aksın gözlerinde çünkü acılar halen bedenimde.