Hayalin Adı ‘Şah_Gül’…

• 17 Haziran 2010 Perşembe 11:30:33

Ne bir insandır sarhoşça gezinip izlerini kaybettiren,

ne bir zamandır hemen akıp giden,

şimdi,

sonra ve gelecekte düşlerime giren,

döküntülü kalbimden şehirler yaratan!..



Ulaşılması zor, gölgesi tükenmeyen, isyanlar içinde, belki de Tanrısız bir diyarın sesleri ve küçücük canların yeşerdiği bir gül bahçesidir şah_gül!



Şah_gül; mavinin, siyahın, beyazın hatta kaçak gökkuşağının renklerini barındıran yağmurun ta kendisi…



Kapanırken gözler karanlık düşlere gördüğün, görmek istediğin ve olmasını dilediğin en güzel andır! Düşler içinde sevinçli, huzur veren anlar, karanlıklar içinde yol alırken birden belirlenen ışıklar ve nur gibi…



Belki bir hayalin başlangıcı, tam ortası ya da bir hayatın içindeki düşlerdir! Belki de bir rüyadır; uzun bir yolun sonuna, bir oyunun bitiş noktasına eklenmiş mutlu bir son ve hüzün! Kim bilir gerçeğin, var oluşun ilk adımı da olabilir.



Ters lalelerin, karanfilin ve nergisin suyu, toprağı belki de doğasıdır.

Gizlenmiş bir duygunun korkarak alevlenmesi, yasak gözlerin aydınlıklarla hayat bulması gibi.

Bir dünya düşünün; dört duvar arasında gelip geçici bir an gibi ya da bir şehre saklanmış güzelliklerle değil, her anı ve her zamanı hatta bütün dünyayla var olmuş bir gizemi saklayan zamanları büyük bir bağlılıkla düşünmek, umuda olan yolculukta kendi içindeki büyüklükle yürümek. Hani tapmak vardır doğaya, zamana, sevgiye ve anaya, işte tapmaktan üte içindeki güzelliklerle hayata bakmakla başlar.



Şah_gül"ün varlığı; zamansız bir geliş ve yer. Tanrısız bir ülke, hayat, kurumuş ve susuz bir yer. Hayal âlemi!



Ölümsüz renklerle donatılmış ve kokuların en güzelini barındıran, varlığı bilinen, bilinmeyen bütün çiçeklerdir. Güneş, ay misali durmaksızın sönmeyen ışık ve doğarken, büyürken, büyüdükten sonra susmak bilmeyen şen şakrak sesleriyle çocukların ufacık yüreklerine gizlenen bir duygu…



Denizde dalgalan durmaksızın,

toprağa duymayan ülkeye mırıldan

yavaş yavaş büyürken gözlerin,

bildiğin çocukça bir gülüş,

düşündüğün saklanmakta olan bir yürek olsun şah_gül…





Karanlık bir dünyada ilerlerken, ölmeyi arzulayan bir hayatı durdurmak için kimi zaman engeller konulur, güzel sözler söylenilir "dur" "gitme", "bekle" ve "belki de" gibi sözlerle ya da aşk cümleleriyle kocaman bir duvar örülür gitmemek için, yok olmamak için. İşte kendi dünyam da büyüttüğüm, düşlerini kurduğum, hayatı yeniden yaşamak, güzelleştirmek için, ister var ister bir rüya olsa bile karanlığa kaçan gözlerime bir zaman inşa ettim. Çiçeklerle, çocuklarla, henüz yeni yeşeren büyümeksizin, alaca karanlığa saplanmayan her canlının güzelliğiyle, varlıklarıyla yarattım, gördüm düşlerimde "Şah_gül"ü…

Doğanın şahı, minik ellerin, yeni açan tomurcukların, topraktan gözlerini yeni açmış bütün canlıların şahı, şah gül…



Dur burada, saklı bir dünya var

haberin yok belki ama titreyip üşüyor bütün canlı varlıklar!

Küçücük bir saniye olsan da

gördüm,

duydum,

bir gül bahçesini…





(Şah_gül ne bir aşk, ne bir insan, ne de bir şehirdir. Rüyama zamansızca giren bir çocuk ve gül bahçesi misali gelip geçen, varlığı belirsiz bir zaman dilimidir. Kurmakta olduğum, yaşamak için can attığım bir hayattır şah_gül…)



Rüyaların en güzeli ŞAH_GÜL…