KÜSKÜN BEGONVİL (12)

• 6 Haziran 2010 Pazar 13:34:14

.......&.......

-Zeynep , Allah rızkını verir yavrum bu kadar derin düşünmene gerek yok.

Zeynep annesinin şefkatli sesiyle daldığı derinliklerden tekrar dünyaya döndü.

-Bilmiyorum anne. Arda hala ilaç kullanıyor. Sekiz yaşına kadar da devam edecek

kontrolleri. İnan ikinci bir bebeğe hazır hissetmiyorum kendimi. Off ne yapacağım ben

yaaa…

Yüksek sesle böyle söylüyordu Zeynep ama iç sesi çoktan kararını vermişti. ALDICAKTI…

Daha gençtiler. İlerde hazır olunca başka bebekleri pekala olabilirdi. İşin zor kısmı bu

fikrini kocasına söylemek ve onun rızasını almaktı. Kemal Zeynep’in üzülmesine asla

dayanamazdı. Ama söz konusu doğmamış bir çocuğun katliyse… Off katliam sayılmazdı

ama bu değil mi?

Henüz 4 haftalık. Küçük bir kan pıhtısından ibaret. Hem annesinin istemediği bir bebek

olarak doğmak istemezdi herhalde.

Zeynep annesine rica etti. Akşam yemekte bu konuyu açmaması için. Eve gittiklerinde

baş başa kaldıkları vakit kendi söylemek istiyordu Kemal’e.

........&......

-Eeee Zeynep çatlatma insanı söylesene neyin varmış? Annenlerde de konuyu açtırmadın.

-Şeyy, Kemal…

-Ney … Hadi Zeynep! Güzelim hadi… Meraktan çatlatırsın adamı.

-Ben hamileymişim!

-Ne diyorsun sen?

Kemal büyük bir coşkuyla karısını kucakladı. Dudaklarını, yanaklarını, gözlerini her yerini

öpücük yağmuruna tuttu.

-Bebeğim harika bir haber bu! İkinci kez baba oluyorum yuppi!!!

-Ama Kemal…

-Aması ne Zeynep? Canım benim , bir tanem uçabilirim şu anda mutluluktan.

-Aması şu Kemal ben bu bebeği istediğimi sanmıyorum.

-Nasıl yani?

-Şu anda bir bebek istemiyorum yani. Arda yetiyor bana.

-.....??

-Bakma öyle lütfen! Hazır değilim bir ikinci çocuğa.

-Aşkım Arda büyüdü koca adam oldu. Okula da başlayacak yakında. Annen var ben varım.

Nedir seni korkutan anlamıyorum ki?

-Korku falan değil Kemal. Ben ikinci bir çocuk henüz düşünmüyorum. Lütfen anla.

-Daha vakit var ilerde fikrimi değiştirebilirim o zaman Arda’ya bir kardeş gelebilir. Ama

inan şimdi bunu kaldıracak durumda değilim.

-Kesin kararlısın yani doğurmamaya.

-Çok üzgünüm.

-Peki . Sen bilirsin Zeynep. Bir an önce hallet ozaman.

-Yarın gideceğim Celal Beye.

Kemal kırgındı aslında. Fakat biraz düşününce Zeynep’ e de hak vermiyor değildi.

Doğduğu andan beri Arda ile çok uğraşmışlardı. Hala devam eden bir tedavisi vardı. İkinci

bir bebek hem Zeynep hem kendisi için ikinci bir sorumluluk demekti. Belki ilerde fikrini

değiştirebilir kendi arzusu ile ikinci kez anne olmayı isteyebilirdi. Bu konuda fazla ısrarcı

olmamaya karar verdi:

-Ben de seninle geleyim. Yanında olmak istiyorum.

-Söz hazır olduğumda ikinci kez baba olacaksın . Ama şimdi değil.

- Tamam canım. Üzme kendini. Anlayabiliyorum seni.

Birbirlerine sarılıp uyumaya çalıştılar. Her ikisinin aklında hep aynı sorular vardı. Bu

yaptığımız doğru mu?

DEVAM EDECEK