Oyun

• 31 Mayıs 2010 Pazartesi 00:08:43

Kazanamayacağın oyunu oynamayacıksın, hele de çocuklarla...
Çünkü kazanamazsın, çocuklar kazanır. Masumane görünüşlerinin altında saklanan düşünceleri okuyamazsın gözlerine bakarken, çünkü kalbin şefkat yumağı, beyninse işlevsiz kalır. Önceden yazdığın kurallara uyacağını söyler durur. Oysa çocuk değiştirmiştir kuralları çoktan ve sen kabul etmişsindir bile onları, çoktan...
Ve çocuk kazanır, hep kazanır.Çünkü sen sanarsın, sürekli sanarsın bişeylerin başka olduğunu, kontrol sendeymiş sanarsın mesela. Direksyon elinde kalıp, frenlerin tutmadığını görene kadar. Ve duvara toslarsın.Acır.
Kaybedersin eğer kazanamayacağın oyunu oynarsan, hele ki onlarla!
Çünkü anlamazlar derin cümlelerdeki basit manaları. Duyarlı görünüşlerinin altında saklanan umarsızlığa inanamazsın hazır olmadığından. Apışır kalırsın tabiri caizse, aslında kaybedersin kabullenemezsin sadece. Kesin olan, beklenmeyendir de aynı zamanda, şaşarsın yaşayınca.
Ve kazanır, hep kazanır eğer iyi olursan sen. Çünkü iyiler kaybetmeye mahkumdur bi yerde, sonunda içleri rahat olur sadece, her dakika yanıyor olsa bile.
Kazanamayacağın oyunu oynmayacaksın, hele ki kaybedemeyeceklerinle...
Çünkü kazanamazsın, onlar kazanır.