KÜSKÜN BEGONVİL(2)

• 28 Mayıs 2010 Cuma 12:32:28

Arda uyanmıştı işte. Apar topar çıktı duştan bornozunu giydi. Oğlunun yanına gittiğinde

Arda kömür karası gözleriyle ona öyle tatlı bakıyordu ki; kollarını açmış’’ Al beni

kucağına .’’diyordu gözleriyle. Gitti, kucakladı onu:

-Off arda artık koca adam oldun vallahi taşıyamıyorum seni…

Elleriyle, kollarıyla öyle bir yapıştı ki Arda annesinin ince bedenine ‘’Benim prenses annem,

güzel annem’’ diyerek sulu ve kocaman bir öpücük kondurdu annesinin yanağına…

Birlikte üst kattaki mutfağa çıktılar.

Zeynep Arda’yı salondaki büyük koltuğun üzerİne bıraktı:

-Hadi bakalım, sen çizgi film izlerken ben de sütünü ısıtayım ama kahvaltı da yapacağız

birlikte olur mu?

Mutfağa girdi, pencereyi açtı. Manzara muhteşemdi, denizin mavisi, güneşin sarısı öyle

bir kucaklaşmıştı ki, derin derin nefes aldı Zeynep. Mutluydu, kocasını seviyordu,

Arda’sını seviyordu. Uzaktaki yelkenli gemilere ve içindekilere selamlar gönderdi

yüreğinden. Yaşamayı seviyordu Zeynep…

Üç kişilik masaya, buzdolabından çıkardığı kahvaltılıkları yerleştirmeye başladı. Bu arada

oğlunun sütünü de ısıtmıştı, en sevdiği porselen kupaya doldurdu ve oğluna götürdü:

-Al canım hadi iç sütünü.

Arda koca koltukta sırt üstü yatmış bacaklarını da bir biri üstüne atmıştı. Doğruldu,

bağdaş kurdu bu sefer, aldı sütünü büyük yudumlarla bitiriverdi bir çırpıda.

-Aferin benim aslan oğluma, hadi gel şimdi kahvaltımızı yapalım.

-Anne kucak anne kucak, dedi arda şımarıkça…

-Kucak ha! Seni küçük maymun!

Gıdıklamaya başladı Zeynep oğlunu. Kıkırdaşmaları salonu doldurmuştu. Kapının ziliyle

ayrıldılar birbirlerinden.

-Hah işte baban da geldi. Koş Arda kapıyı aç hadi!

Arda koşarak seke seke indi merdivenleri. Kapıyı açtı.

-Babacımmm!

Diye atladı Kemal’in boynuna. Kemal ellerindeki poşetleri ayaklarının dibine bırakıp güçlü

kollarıyla aldı, havaya kaldırdı oğlunu, bir tur attı kendi çevresinde, Arda çığlık çığlığa:

-Uçak oldum uçak oldum diye kahkahalar atıyordu.

Sonra neşe içinde baba oğul üst kata çıktılar.

Zeynep en güzel tebessümünü takındı yüzüne .

-Hoş geldin hayatım .Gecen nasıl geçti?

-N’olsun be aşkım , uğraştık gene sarhoş turistlerle.Ya adamın biri pazarlık etti bindi

arabaya, taksimetreyi bile açmadım. Gidecekleri yere gelince demez mi sen beni

dolaştırdın. Al başına belayı. Neyse ki karısı ayıktı da fazla sorun olmadı, aldım paramı. Zil

zurna sarhoş adam.Yoruldum be Zeynebim bişeyler yiyip bir kaç saat uyuyup tekrar

çıkıcam, iş iyiydi ama uykusuz olmuyor be canısı… Hem biliyor musun seni de bir özledim

ki…

-Aman Kemal sanki aylardır görmüyorsun.

-Kız öyle deme vallahi özlüyorum seni.

DEVAM EDECEK