Kanayan Kalbin Sessiz Çığlıkları

• 24 Mayıs 2010 Pazartesi 12:19:50

...
Düş sen kirpiklerimden belirsiz faili meçhul aşkıma.. Anlam veremiyorum üstü başı dağılmış bu akşamlara

Sokaklardan sen geçiyor her seferinde ya da ben öyle hayal edip kendimi kandırıyorum sensiz bu akşamlarda.

Hatırlar mısın diye başlayan her sözcük aslında hatırası olmayan bir kavşağa götürüyor beni. Sanki hız sınırını aşmış kazaya meyilli bir yürek gibi çarptı çarpacak telaşı içinde gözlerimi diktiğim karanlık gece beni sana çıkartmıyor artık...

İçimdeki sen gözlerimdeki ışıklar yavaş yavaş feri sönmüş kandilsiz sabahlara yani kendimize çıkartıyordu artık bizi. Sözcüklerim alfabeden çığlıklarla koşuyordu artık.Seni anlatırken yüreğime kan damlatıyor her şey biraz eski biraz yeniydi acılarım

Sen artık yoktun bende ve ben sensizliği anlatamıyordum . Kabullenemiyordum. Yol bitmişti ben bitmiştim. Sendeki seni çıkartmak için uğraşırken kendimi çıkartmış aşka doğru uzun bir yol almıştım. Sonsuzluk gibiydi görmüyordum , duymuyordum sadece hissediyordum.

Yol bitti...

Dilim lal

Bakışlarım lal

Konuşan bir tek yüreğim var. Onu da sen duymazsın artık. Biliyorum gitmekten başka çarem kalmadı . Yolun sonundayım ve pervasızlığımın bedelini ödemek zorundayım.

Beni hayallerinden de at dedin. Ancak sensiz hayal kurmamıştım ki senden önce hayallerim yoktu. Seni tanıdığım andan itibaren öylesine korkuyla yüzleşmiştim ki bu korkunun ayrılık korkusu olduğunu biliyordum. Seni tanıdığımdan beri ayrılık korkusu içinde seni sevmiştim. Ancak bu kadar çabuk yüzleşeceğimi bilmiyordum. Buna hazır değildim inan. Hayatım boyunca ’ rabbim bana gerçekten bir aşk nasip et ve gerçek bir sevgi olsun diyordum ’ bir kulun en aciz zamanında denk gelmişti gözlerin gözlerime ve sevgin yüreğime değmişti.
Gülmüştüm ilk defa bir yetimliği köşe başı unutulmuş küçük bir çocuk edası ile ..

Bitiyor bu öykünün vuslat kısmı inan ikinci kez gelmeyeceğim kapına ve vakitsiz çalmayacağım yüreğinin kapılarını. Benim için en uzun gece 17 Aralıktı çünkü öylesine uzun ve yangınlar yakarak geçti ki hayatım boyunca unutmayacağım bir gün olarak yerini aldı.

Gecelerim artık karanlık biliyor musun ..

Mum alevim Söndü ( Yüreğime yaktığın mumlar söndü sevdiğim. Sensizlikte dipsiz bir karanlığın dipsiz kuyularında yaşamayı öğreniyorum. Eskisi gibi üstüme devrilmiş hayatın enkazlarından çıkma çabasındayım... )
Mum Söndü ...
...

Muhammed Yalçınkaya