Ben Fehmi ve Birbilen: VATAN MİLLET SAKARYA

• 18 Mayıs 2010 Salı 12:17:02

BEN, FEHMİ VE BİRBİLEN: VATAN MİLLET SAKARYA
Uzun uzun zaman önce fehmi ve ben konuşuyorduk…
Nerden nereye geldik diye… ne durumdaydık ne hale geldik. Herşey geride kalmış ve üzerinden bir hayli zaman geçmişti.
Muhabbetimiz kısa anlatacaklarımız derindir. Belki de bu yüzdendir içimizdeki derin tarihsel yaralar.
Yıllardan bir gün, senesi mühim değil geniş toprak sahibi padişihamızın ülkesi işgal altına düşmüş, yıllar sonra koruduğumuz sancağımız itibar kaybedip düşman ayaklarının dibine kadar inmiş.
Ben ve Fehmi oturup düşündük ne yapsak, nasıl etsekte sancağımız yerden kalksa ay ile yıldız birleşse ve yeniden yükselse semalarda.
Günlerden bir gün karşımıza “birbilen” çıktı. Fehmi ile konuşmuş onu yanına almış demişki bundan sonra yaverimsin. Yaz bakalım katip deyip yazdırmış ülkenin kaderini.
1- Vatanı kurtarmak bahanesi ile göndereceğiz Payitahtı buradan,
2- Eee hazır elimiz değmişken dinkovmakrosiyi getirelim,
3- Din, millet hikaye bunlar, yeri gelmişken elit yiyicilerimiz olması lazım
4- Halka rağmen halkçılık
5- Tek dişi kalmış medeniyet seviyesine ulaşmak
6- vs… vs… vs…

Fehmi’ye baktım gözlerinde bir umut vardı. Ufak ufak göz bebeklerinden dışarılara taşan. Fehmi’nin aslında düşüncesi elit yiyici tabakasında kendine yer edinmekti belkide derdi. Konuştuktan sonra anladım ki dinkovmakrosi ciddi bir şekilde geliyormuş.
Fehmi anlatırken, “birbilenin” bir elinde darağacı diğer elinde silah ile geleceğini söyleyince birden irkildim. Anlamadım, dinkovmakrosi getireceğiz derken aslında birbilen dedi; tek olarak gelip kendine saltanat kurmaya çalışıyormuş.
Sonra Fehmi’nin dili de açıldı tabii ki.
Elitist yiyiciler birliği içerisindeki yerinden bahsetti.
Ah be Fehmi dedim içimden…
Halkı düşman bilmekse bu dinkovmakrosi ne anlamı kaldı o zaman birbilenin bildikleri.
Yiyicileri beslemekse ne anlamı kaldı ki içimizde bulunan zincirleri kırmanın.
Düşmandan kurtarıp, sonra çekilecekse hayatımızdan zorla din ne anlamı kaldı ki bu dinkovmakrasi denilen özgürlüğün…

Gördüm daha sonra ne kadar halk için yapılan varsa, ellerinden alındı teker teker.
Fehmi’ye sordum…
Bu kadar zor muydu Hakkın yolundan gitmenin imkansızlığı ki. Tek dişi kalmış medeniyet seviyesine yükselttik kendimizi. Açıverdik namahrem olan bacımızın örtüsünü ve bu kadar gerimiydik ki insana kıymaktan zevk alır olduk kazandığımız medeniyetimizle…

Keşke olmasaydı değil mi Fehmi?
Sus şimdide konuşma emi Fehmi!!!