YASEMİN 3.BÖLÜM

• 13 Mayıs 2010 Perşembe 09:18:14

Gün ağarıyor,horozlar ötmeye başlıyorduYasemin sabah namazından sonra kahvaltı’yı hazırlamaya başlaöıştı.Masanın üzerine örtü kurulmuş,ekmekler,peynirler,yumurtalar ve o muazzam kahvaltısında olması gereken her şey.Valizlerini iki gün önceden hazırlamıştı.Gülsüm erkenden evlerine gitmiş,Yasemin’nin babası ise sabah namazından sonra gelecekti.Çıtır çıtır ve sıcak simitleri belkide bu sabah son kez yiyecekti.Kapı çalındı.Babası içeriye girdi.Sofraya kuruldu.Hasan:
-"Ben senden nasıl ayrılacağım,kızım?"dedi titrek bir sesle.Yasemin:
-"Tatillerde geleceğim.Hem artık üzülme.Üniversiteli bir kzın var.Hem Sait abi orada bana ev kiralamış".Sait abi dediği amcasının oğluydu.Sarı saçlı,sakal bırakmayı sevmeyen bir gençti.Kendisinden 3 yaş büyüktü.Bildiği kadarıyla araba tamirciliği yapıyordu.Hasan başını peki anlamında salladı.Yemek bittikten sonra Hasan bulaşıkları yıkadı.Yasemin yolculuk etmek için üstünü değiştirdiğinde babası elini havluya siliyordu.Yaptığı işin yorgunluğu yüzüne vuruyordu.Yasemin:
-"Ben yıkardım baba."Hasan:
-"Sagol.Artık alışmam lazım"dedi.Valizleri alarak ilçedeki otogara minibüs ile gittiler.Otogara gelinmiş ve valizler yerleştirilmişti.Baba ve kız vedalaşıyordu.Hasan:
-"Oraya varınca ara beni evden.Beni merakta koyma kızım."Yasemin:
-"Her gidişimde böyle yapıyorsun baba?Bak bu son senem.Kızın avukat olacak.Belki seneye seninle birlikte gideceğiz.Orada beraber yaşayacağız.Hem ben senin üzülmene dayanamam baba." dedi.İki insan,iki candan yürek,baba ve kız sarıldı.İkisininde gözlerinden yaşlar döküldü.Ve Yasemin otobüse bindi.
Güne ş doğuyordu İstanbul sokaklarınaÇocuklar top peşinde koşuyordu.Ev beyaz renkli,büyük bir deve’yi andırıyordu.Pencereden aşağıya bakıyordu Yasemin.Tüm yalnız kalanlara ,adını bile bilmediği semtin çocuklarına.Arkasında Sait meyve suyunu içiyordu,büyük bir kola bardağında.Sait:
-"İyi oldu.Güzel yerleştirdik evi.Beğendin mi?" Yasemin:
-"Sağol Sait abi.Sende olmasan..."Sait:
-"Mühimi yok.Her neyse yavaştan ben kaçayım.Sende biraz dinlenmiş olursun.Hem seversin bu apartmanı sen.Yan dairede Hacı İlyas amca oturuyor.85 yaşlarında.Yo,sıhhati yerinde.Görsen delikanlı sanırsın vallahi."Yasemin:
-"Ben zaten yaşlıları ve küçük çocukları çok severim."Sait:
-Bildiğim için diyorum bende.Hoşçakal.Beni bir sıkıntın filan olursa ararsın."Yasemin:
-Sağol."Kapıdan Sait’i uğurladı.İşte,yalnız kalmıştı.Her yerde sessizlik.Yeni yuva.Sanki bir mezarlık.Karanlık ve ölüler kadar sessiz.Lekeli bardağı yıkadı.Yarın günlerden pazartesi.Okulun ilk günü.Yatak odasına geçti.Lekesiz ve tertemiz bir yorgan.Üstünde yarısı katlanmış olarak konulmuş kırmızı renkli bir battaniye.Yatağın güzelliğini bozmak istemedi bir an.Başörtüsünü çıkardı.Pijemalarını giydikten sonra derimn bir uykuya daldı.
Rüyasında bir deniz kenarında oturuyordu.Kumun üstünde bir erkek oturuyordu.Elinde sazı ile "Tanrıdan diledim bu kadar dilek aman aman"türküsünü söylüyordu.Siyah saçlı sakalsız bir gençti.Sabah kalktığında ne kumsal vardı,nede deniz.Sadece duvardaki beyaz çizgiler dikkatini çekiyordu.Birden telefon zırlayarak çaldı.İlk çalış.Büyük bir umut.Telefonu açtı.Yasemin:
-"Efendim?"Sait:
-"Uyandırmadım ya?dedi.Telefondaki sesin daha kendisi gibi yeni kalktığı belliydi.Yasemin:
-Yok.Hayırdır bu saatte?"Sait:
-Babam bu akşam yemeğini bizde yesin,diyor."Yasemin:
-İyi olur.Bende zaten amcamı özledim.Yalnız beni bugün buradan beni al.Sizin evi bilmiyorum.Kaybolurum mazallah."Sait:
-Tamam." telefon kapandı.
Okulda ilk gün.Herkesin bildiği gibi tek başına,yalnız.Hiç dostu olmayan yeni yüzleri izleyen bir beden.Gene sessizlik.Dün akşamdan beri bu sessiziğe uyuz oluyordu.Sadece tek başına,iki gözüyle sınıfı izledi.Tanışmamıştı kimseyle.İlk gün okulda sessiz ve sedasız bitti.
3.BÖLÜMÜN SONU
YAZAN:ONUR ÇETİN
NOT:(ÖYKÜ’NÜN DEVAMINI YARIN YAYIMLAYACAĞIM.)