GERİ DÖNÜLMÜYOR

• 8 Mayıs 2010 Cumartesi 01:43:10

+ GERİ DÖNÜLMÜYOR +

Tanımıyorduk birbirimizi. Aynı saatte beraber yola çıkmışız, ne senin benden, nede benim senden haberin vardı.

Buluştuğumuz günü hatırlayamıyorum ama karanlık bir gün olduğunu iyi biliyorum.

Yollar inişli çıkışlı, çok virajlıydı. Yol boyu ne geleni nede gideni vardı.

Kervanı kıt,ne istasyonu ne de bir hanı vardı.elimizde adresimiz bile yoktu.

Sanki yorulduğumuz yetmiyormuş gibi birde yön levhası olmayan kavşak, tek umuttu.

Yıldızlar kadar uzakta bir kıvılcım görünüyordu. Geceleri karanlıklarda yaşanamadığını, aydınlığa ulaşmak için yürümek gerektiğini biliyordum.

Evet, o kıvılcım pusulam oldu. Onlar ve sen gelmediğiniz gibi beni hep suçladınız. Yürünmeden aydınlığa ulaşılmıyor ve bugün çok uzaklardayız. Ben yürürken sen oturdun. Bir hayli yol aldım ve iletişim koptu. Ne ben seni görebiliyorum, ne de sen bana kendini anlatabilirsin. Geri dönülmüyor ki. İletişimsizlik kadar kötü ne olabilir ki. Kinler,

Nefretler hep düşmanlık doğurur.

Bir çoğu bizim gibi beraber aynı yolu yürüdü. Kimi kavşağa kadar gelmeden kimi kavşakta, kimi ise yarı yolda döndü.

Belki inanmayacaksın, senin için bende geri dönmeyi çok denedim. Kıyamadım, buraya kadar çok emek harcadım.

Kendi emeğimin ve bedenimin umurunda değil. Beni engelleyen sadece gördükleri: Yırtılmış karamarka ayakkabının mavi, ela, karagözlü çocukların ayaklarını ısırıp kanatmasıydı.

Abisinden kalmış, uzun paçalı, dizlerine dizlik dikilmiş, bol gelen kemeri arkadan büzdürerek dikilmiş giyilen pantolonları gördüğümdür.

Anasının elinden tutmuş; market, pasta ve simit fırının önünde bir annesine birde simide bakıp direnerek, ağlayarak sürüklenen çocuğu gördüğümdür.

Sevgili dost, suçlu olan ne kader, ne yazı, ne kısmet, Suçlu aramaya gerek yoktur

Gördüklerimdir!.....