MEKTUP 9

• 5 Eylül 2007 Çarşamba 21:37:08

denizlerdeki yunuslar denizkızı olup sen olarak göründüler gözüme./ yıldız olup yağmak istedim saçlarına/ saçların beni dünyaya bağlayan can göründüler gözüme./ soluksuz kalmaya benziyor seni düşünmemek/ beynimde oluşturduğun anafor pervane ederken bilincimi ve düş dünyamı/ dalgalarla yok olan kum kulelere benziyor seni özlemek zorunda kalan yürek.

..................TUTANAĞIM
.....varlığın benim bu dünyadaki tutanağımdır. sevdama ömür, gözlerime ışık, yüreğime can taşıyan kökümdür saçların.

.....sonu sevda sözleriyle, tatlı sitemlerle ve içten özürlerle biten tartışmalardır ömrümüzün en uzun ayrılığı. biliriz ki anlıktır. ve renktir, bilincimizi olgunlaştıran karşılıklı dinlenmelerdir sonu.

.....kendimize verdiğimiz sözlerle, birbirimizi sevdiğimizin varsıllığı ile bakıyoruz dünyaya ve olaylara. ve bir hazine gibi biriktirerek öpüşlerimizi, gözlerimizdeki ışıltıları, heyecandan çatlayacak gibi çalışan yüreğimizin atışlarını, gizli açık bakışlarımızı sevdalara gömüyoruz.

...............ÖZLEMLERİMİZLE
ilk biziz sevişmenin tadını bulan
_______ ilk devrimi yapan
________bitsin diye halkların acısı
_________bitsin diye geleneksel düşmanlık
__________bitsin diye bulutsuzluğa tutsaklık
___________tutsak ettik ayrılıklara sevgililerin ellerini

yollarda/ sokaklarda ve dağlarda
_____________________özlemlerin fırfırıyla yaktık ateşi
özlemlerimizle düşledik vatanı
_____________________özlemlerimizle sevdik insanları-nı
________________________özlemlerimizle dünden bugüne

barışa, kardeşliğe, sevdaya ve sanata dair öğrendiklerimizle anlamaya çalışırken dünyayı ve insanları en çok bunları özledik. tüm değerlerini yitirmeye başlayan insanların yitirdiklerinin ve terk ettiklerinin ayrımına varamayışlarının acısını duyarak bilincimizde, merhabaların günden güne azalan sıcaklığını özledik en çok. buzdan soğuk, ateşten yakıcı, depremden yıkıcı ruh haline bakarak insanların, katışıksız bakışlarını, düzeltilmeye muhtaç olmayan sözlerini, yatırım amaçlı olmayan selamlarını özledik en çok.

Özdemir Asaf’ın “hızla kirleniyordu renkler/ birinciliği beyaza verdiler” dizelerindeki renkler yerine insanı koyuyoruz uzun zamandır. elbette insancıl bir tepki bu. düşünen bir canlıdan öte sosyal ve isyancı bir canlı olan insanın bunca yalnızlaşmasına ve yaşadıklarını sessizce sineye çekmesine bir sitem bu. bizim özlemimiz insana. doğayı olduğu gibi kabul etmeyerek kendiyle beraber doğayı da değiştiren insan, bunca sevgisizliği de kendisi yarattı.

MODA
bellerde cep telefonları
duvarlarda resimler
varsıl otoları altımızda
__ve açlık
_____boylu boyunca organlarımızda

yönlendirilmiş bir yaşam ve tüketim bilinciyle yaşıyoruz. ve bu yaşam biçiminin öncelikli gereksinimleri arasına sevdayı, barışı, eşitliği, özgürlüğü, bilgiyi ...koymadığımız sürece daha çok özlemler yaşayıp, daha çok moda peşinde koşacağız.