Vah Yahya Kemal'in İstanbul'u
Bir coşkuyla geldim seni görmeye
Bulamadım ben şehrimi yitmişsin Hayal kurdum gülle sefa sürmeye --- Gülistanı fersah fersah kertmişsin --- Ah İstanbul,vah İstanbul bitmişsin... O baktığın tepe isyan çağlıyor Gören gözün yüreğini dağlıyor Efsun ölmüş...Güzellikler ağlıyor --- Duy üstadım ,zamanında gitmişsin --- Ah İstanbul,vah İstanbul bitmişsin... Taş yığınlar çıban olmuş yüzünde Fer kalmamış , Boğaz ının gözünde Yok letafet ,endamında sözünde --- Canan idin ,şimdi cana yetmişsin --- Ah İstanbul ,vah İstanbul bitmişsin... Her kültürden adap bilmez kişi çok Bu şehirde İstanbullu neden yok ? Açlar çok da ,tok olanlar..doymaz tok --- ’Şark’ı alıp ’garp’ı geri itmişsin --- Ah İstanbul,vah İstanbul bitmişsin... İçim yandı sana yalı güzelim Bir zamanlar sevda ile bezelim Var mı köşen , acımadan gezelim ? --- Yolsuzluğa meze olup yitmişsin --- Ah İstanbul,vah İstanbul bitmişsin... Asuman APUL |
Kız Kulesi cazibeli gelin gibi neşe saçar
İstanbul gönüllerde yer zamanı sonsuza açar
Çamlıcada sefa süren çehrelerden neşe taşar Sevdalı gözlerle bakan dilberi kalplerde yaşar Mavi düşlerle adalara açılan vapurların Ardında maviliğe kanat çırpan martılar coşar
İstanbul gönüllerde yer zamanı sonsuza açar
Misafirperver ruhlar Eyüp Sultanı mesken tutar Sultanahmet Ayasofya iman ve bilgelik katar Aklın tutunduğu dalı kıran Karacaahmette Kendilik düşünceleri doruklarda turlar atar
İstanbul gönüllerde yer zamanı sonsuza açar
Süleymaniye mabedi gözden gönüllere akar Minarelerden Uşşak ezanlar semalara çıkar Gündüzün cümbüşü gecenin gizemine dalınca Güneş vuslatın özlemiyle aynası aydan bakar
İstanbul gönüllerde yer zamanı sonsuza açar
Necip Fazılın Canım İstanbulu yürekler yakar Orhan Veli Kanık ritminden ezgiler saçar
Yahya Kemal kuşbakışı zevkiyle tepeden bakar
Baki Nedimle bülbül öter güller laleler açar
İstanbul gönüllerde yer zamanı sonsuza açar
Şiirin zamana kazınan son hali...