Vah Yahya Kemal'in İstanbul'u
Bir coşkuyla geldim seni görmeye
Bulamadım ben şehrimi yitmişsin Hayal kurdum gülle sefa sürmeye --- Gülistanı fersah fersah kertmişsin --- Ah İstanbul,vah İstanbul bitmişsin... O baktığın tepe isyan çağlıyor Gören gözün yüreğini dağlıyor Efsun ölmüş...Güzellikler ağlıyor --- Duy üstadım ,zamanında gitmişsin --- Ah İstanbul,vah İstanbul bitmişsin... Taş yığınlar çıban olmuş yüzünde Fer kalmamış , Boğaz ının gözünde Yok letafet ,endamında sözünde --- Canan idin ,şimdi cana yetmişsin --- Ah İstanbul ,vah İstanbul bitmişsin... Her kültürden adap bilmez kişi çok Bu şehirde İstanbullu neden yok ? Açlar çok da ,tok olanlar..doymaz tok --- ’Şark’ı alıp ’garp’ı geri itmişsin --- Ah İstanbul,vah İstanbul bitmişsin... İçim yandı sana yalı güzelim Bir zamanlar sevda ile bezelim Var mı köşen , acımadan gezelim ? --- Yolsuzluğa meze olup yitmişsin --- Ah İstanbul,vah İstanbul bitmişsin... |
Çamlıca sevda açan güllerinden kokular saçar
Dilberlerinden sevdalı bakışlar sineler yakar
Güneş vuslatın hasretiyle aynası aydan bakar
İstanbul gönüllerde yer zamanı sonsuza açar
Necip Fazılın Canım İstanbulu yürekler yakar
Orhan Veli hüsne kanmış ritminden ezgiler saçar
Yahya Kemal kuşbakışı keyfiyle tepeden bakar
Baki Nedimle bülbül öter güller laleler açar
İstanbul gönüllerde yer zamanı sonsuza açar...
Tebrikler...