Hayat Böyle Bir Şeymiş İşte...

• 29 Nisan 2010 Perşembe 14:06:22

Gülen gözler görüyorum.Öyle içten ki; sarılıp ağlamak istiyorum alabildiğine...Sarılmak ve herşeyi unutmak...Sen olsaydın anlardın biliyorum.kimse anlamıyor dost...

Hayaller görüyorum,kendi hayallerimi...İçinde tüm sevdiklerimin biradada olduğu günleri özlüyorum.İnsan neden geçmişini özler ki?Özlemek zorunda bırakılıyoruz,her geçen gün daha da kötüye gittiğimiz için...Üzüyorlar,kırıyorlar bir cümleyle paramparça ediyorlar biliyor musun??Sen olsaydın izin vermezdin değil mi?

Yalanlar görüyorum...gözümün içine baka baka yalan söylüyorlar.İnsan daha çok inciniyor durum böyle olunca.istiyoruz ki kimse kırılmasın...Ben kimseyi üzmek istemedim dost.ben hiç kötü düşünmedim.onlar bana inanmasa da ben olumsuz herşeyi silmek,telafi etmek için çabaladım durdum.Onlar için yalancı,güvenilmez birisiyim şu an biliyor musun??Sen olsaydın öyle olmadığını gösterirdin herkese değil mi?yanıldıklarını anlarlardı o zaman.

O gece terasta oturmuştuk seninle sabaha kadar.Nasılda rahatlardım sana anlatınca.Ağlıyordum, ’’sakın ağlama kıyamam senin bir damla gözyaşına demiştin’’ ’ben yanındayım ölene kadar demiştin...kimse senin gibi olamadı.Ben hep bunun eksikliğini yaşadım biliyor musun dost?*Yoruldum biliyor musun?İnsanlara sürekli bir şeyler kanıtlamaya çalışmaktan yoruldum.

Şimdi uzaklardan yine beni izliyorsun biliyorum..görüyorsun ne kadar üzüldüğümü,acı çektiğimi...Sen olsaydın kırmazdın biliyorum.zaten bu hayatta beni bir tek sen kırmadın,incitmedin,üzmedin...herkes gitmiş artık bak...kim kaldı ki zaten...

Kimse senin gibi olamadı.bana hep seni hatırlattılar...o kadar da uzak bir ihtimal gibi gelmiyor değil mi?iki insan birbirini sevince yani?...hayatta kimseyi kırmadım...onlar hayattaki yaşama nedenlerimdi benim bilirsin.

’’’ yanağından aşağıya yaşlar süzüldüğünü görebiliyordum.bu kadar sessiz ağlaman içimi acıttı demiştin.’’ne yazık ki zaman bir türlü geçmek biliyordu.bir şeyi gerçekten istediğinizde hep öyle olmaz mı zaten?

artık gel kurtar beni bu hayattan...çok yoruldum dost...ben ne çok değer vermişim onlara meğer...sen haklıydın,sen hep haklıydın zaten...

Nasıl da kalabalıktın sen,bütün kollarımla sarılıyordum da sana,yine de eksik kalıyordu bir yanın...
sen her zaman iyiki’lerim oldun...hiç keşke dedirtmedin,çocukluğum,dostluğum,yüreğim,ruh aynam...iyi ki vardın...

UNUTMA; KALAN YALNIZ KALIRSA,GİDEN İNSAFSIZ DEMEKTİR...