Zambak Günlüğü
Ellerin, hep beyaz zambakları hatırlatır bana. Gülüşün seherde yeni açmış gülü…
Belki de o yüzden, bir misal istense, zamana gül diye gülüşünü sunma nedenim.
Bir tebessümün ruhumdaki kışları bahara çevirmeye yetip de artıyor. Aşk terazisi gülüşünü güllerle tartıyor…
En ilginç olanı da iki lafı bir araya getiremeyen ben, mahreci senden yazılar yazıyorum. Senin tebessümlerini geleceğe taşıyabilmek için sen kokan kelimelerle…
Benliğimi öylesine sarıp sarmalamışsın ki yazdığım cümle yazıların girizgâhında, muhtevasında, satır başlarında , aralarında kokun, adın , edan var.
Tema , ana fikir , yardımcı fikir hep dana dair. Mevzu sen olunca kalem ve kâğıt denilen iki ezeli dostla daha bir bütünleşiyorum.
Zambakları çağrıştıran ellerine gıyabında methiyeler yazıyorum . Ellerini çok özlüyorum. Ben tutkun, harfler serhoş , kelimeler meftun…
Ankara,01.03.2010 İ.K