KAYBETTİM SENİ

• 21 Şubat 2010 Pazar 02:57:57

Kaybettim seni... Bu kez tamamıyla kaybettim, izini sürmek istesem süremem, yüreğinde yaşamayı dilesem mümkün değil o günü göremem...

Kaybettim seni, yüreğimde çok büyük bir acı var... Derman olabilecek kişi sensin, sen de dermanım, yüreğimde senden kalma yaralarım var...

Kimseyi sevmedim seni sevdiğim kadar, inan ki sevmedim, sevemedim. Kimseyi nefretimle bile göklere çıkarıp kendimi yalanlara hapsetmedim, bahanelerin arkasında kimseyi çok sevmedim senden başka.

İnan ki yalnız seni sevdim, bir tek seni sevdim... Her gün bir ümitti benim için, gelebilirdin...

Kaybettim seni... Bu aşk hak edilmeliydi, senin tarafından, sen de bir ben olmalıydım. En az bendeki bir sen kadar...

Mecbur kaldım şimdi yaşamaya, sensizliği yaşamaya... Gözyaşlarım var, ama onlar yüreğime düşmekten yanalar... Seni bundan sonra nasıl göreceğimi biliyorum, yüreğimde bir aşk köprüsü oluşturacağım, atlamadan evvel ellerini isteyeceğim tutacak ellerin ellerimi, gözyaşlarımı silecek, ölümsüzlüğe göndereceksin beni... Belki yine yarı yolda bırakacaksın ama, bir saniye olsun gözyaşlarımı silip gözlerime bakman bile yetecek...

Kaybettim seni, artık nasıl yaşanır? Sensizlik bu kadar çok acıtırken, bir başkasına nasıl olur da sarılmaya çalışılır?

Ne kadar da kararlı çıktın, gelirsin sanmıştım, seni eski sen sanmıştım... Sevseydin belki gelirdin ama sen beni hiç sevmedin ki...

Ölmek üzere olsaydın sensizlikle, bensizliği yüreğine sarmanın acısını taşısaydın yüreğinde hem kendini hem de beni anlayabilirdin...

Ama ben artık sensizim, kaybettim seni... Yüreğimdeki sancılarla artık hiçbir şeyim...

Görsen bu hâlimi, teselli ikramiyesi gibi çıkagelsen, tesellin ne olur?

"Hayatına devam et"... Diyeceksen, unut bunu.

Hayatım sensin, sensiz nasıl devam ederim?

"Gül" diyeceksen eğer, hiç deme. Dikenlerin battı, nasıl olur da gülerim?

Yeniden sev diyeceksen, hiç duymayayım. Sen bende ölümsüzleşmişken, bir başkası nasıl olur da içimde can bulur?

Kaybettim seni... Yüreğimde çok fena bir acı, bunu anlayamazsın! Anlasan da anlayamazsın!

Sen beni hiç anlamadın ki, istesen de gönlümdeki yaraları saramazsın! Kaybettim seni... Kaybettim en değerlim...

Asıl bugün kaybettim ben seni, ağlamaya bile korkuyorum, yaş olup akmaktan korkan gözlerim var, yüreğimde sensizlik baki, dönülmez yollar var...

Artık çok geç, benim için geç, bizim için geç... Her şey için çok geç...

Yeni hayatında mutluluk baki olsun sende, bakma nefret dolu sözlerime. Onlar bile aşkımın kanıtıdır, yüreğinde oluşabilecek en ufak bir yara ölüme beni bir adım daha yaklaştırır... Gülsün o güzel gözlerin, ışığım; karanlıkta kaldım, artık amaçsız, nefessiz kaldım ama, bir yolu bir çaresi bulunur...

Her şey geçer, bir gün her şey mümkün olur öyle değil mi? Sen anlayamadın ki hiç beni... Sen bende tektin, herkesten özel, benden bile değerliydin!

Şimdi kendimi bile bulamıyorum, belki de böylesi daha iyi bilmiyorum. Ama sensizlikten ölüyorum, bir hançer var her an batıyor...

Büyüdük mü ki? Yaralar susarak da unutulabilir mi?

Sen, seni hâlâ canımdan çok sevdiğimi hiç bilme sakın! Canımdan, senden oldum, kendinden beni aldın, benden seni... En iyisi bir daha bilme hiçbir şeyi.

Bak yine gece, hüzünler kelebek misali uçuşuyorlar yanımda. Sen buradasın, içimde, canımdasın.

Kaybettim seni, seni kendime bile saklayamıyorum. Sayıklıyorum... Bugün rüyamda gördüm seni, sebebi buymuş demek ki...

Sonsuza kadar seni kaybedecek olmamın sinyaliymiş o rüya... Hâlbuki gerçeğimdesin sanmıştım, gerçeğimsin saymıştım...

Dinlediğimiz şarkılar, gülümsediğimiz anlar, ağladığımız buruk anlar, sevdiğimiz insanlar bile farklı artık seninle...

Kaybettim kendimi... Bulursan beni, bana uğramasını söyle. Yoruldum aramaktan, aranamamaktan...

Kaybettim seni, verirsen bana bir gün yine kendini inan hiç üzmeyeceğim ikimizi...

Sen gerçektin, yalan olamayacak kadar gerçek; ben ise aşka yeniktim... Bu gece de uzun bir gece oldu, gitmeye gönüllüydüm, gözyaşlarım kurudu...

Her şeyin süresi doldu, kaybettim seni... Dualarımla kaldım, el açtım gerçek anlamda sadece yaş oldum. Affetme beni, affetmeni dilemekten de çok yoruldum. Kaybettim senden öncesini, senden sonrasını; sensizliğin başını ve de ortasını...

Sonu bu an işte, sonu burada gizli... Sonu şu an! Sensizliğin sonu, satırlarımın sonu, acılarımın sonu...

Hoşça kal demeyeceğim, yüreğim fena hâlde burkuluyor... Sevmeni beklemek, gelmeni beklemek, kaybetmemeyi dilemek öyle çok yordu ki beni.

Sevemem, hiç kimselere gidemem... Ağzımda bir acılık, yüreğim kupkuru adeta. Şarkıların ızdırabını yüreğime mi taşıdın?

İstediğin oldu işte, artık sen kazandın! Seni çok sevdim, seni çok seviyorum, seni seviyorum, seni canımdan çok, ömrümde hiçbir şeyi, hiçbir kimseleri sevmediğim kadar çok seviyorum... Bıraksaydın da, derman olsaydın. Bıraksaydın da yarım kalmasaydı!

Bıraksaydın da, sen uzak, sensizlik tuzak, gözyaşlarım sığınağım olmasaydı! Bırakmadın hiçbir şeyi, her şey yarım ben bitik...

Kaybettim, kaybettim seni...

Dilara AKSOY