Mektepli Yârim / Küçük bir aşk hikâyesi / Bölüm - 5

• 23 Ocak 2010 Cumartesi 20:41:00

Mektepli Yârim / Küçük bir aşk hikâyesi / Bölüm - 5

05.12.2005.Pazartesi

Bölüm–5

Geriye dönüş

Aylar süren suskunluğumu senin sayende atlattım. Belki senin için önemli olmayabilir ama bu Pazar seninle harika iki saat geçirdim. Yaptığımız konuşmalar bir doktorun hastasına uyguladığı tedavi gibiydi. Bana yapmış olduğun yardımlardan dolayı sana çok teşekkür ederim. Birilerinin söylediği gibi, ‘’Arkadaşlık ay ışığı gibidir. Gün doğduğunda kaybolur. Dostluk ise ayın ta kendisidir. Ne güneş yıpratır, ne de devrilen yıllar iyi ki dostumsun Neva.
18.09.2005.Pazar

Neva’ya

Bugün telefonunu alınca bu kadar şaşıracağımı tahmin etmemişim. Son zamanlarda bana her defasında başka bir yönünü gösteriyorsun bu beni şaşkına çeviriyor. Başkasında aradığım dürüstlüğü sende görmek benim için hoş bir sürpriz oldu. Salı günü şöyle bir düşünce geçti aklımdan. Telefonunu çaldırıp ta konuşmaya başladıktan sonra desem ki’’ Neva bu Pazar iki saatini bana ayırır mısın?’’ Nasıl bir tepki vereceksin onu düşündüm. Bana vaktini ayırmanı isteyeceğim
Kitap üzerine o kadar çok çalıştım ki bunaldım. İnanman için şöyle bir örnek verebilirim. Gözlerim o kadar çok yoruldu ki göz kapaklarımın alt tarafındaki damarlar çatladı ve gözüme olduğu gibi kan oturdu. Günlerce öyle dolaştım. Daha yeni, yeni düzelmeye başladı. Ne diyordum, çok bunaldığım zamanlar bir yerlere gittiğimi hayal ederdim. Bu yerlerden biride çoğunlukla Edirne olurdu. Neden dersen hiç derim sadece koca bir hiç. Ama bu sefer çok bunaldığımı itiraf etmeliyim. Hep elim telefonumun tuşlarına gitti geldi. Son hamleyi yapamadım. Sana karşı dürüst olamıyorum içimde beni rahatsız eden bir şüphe var. Her dediğimi itirazsız k<bul ediyorsun.
Bedenim ne kadar gelişirse gelişsin. İçimdeki çocuk hep çocuk olarak kalacak. Cesaretim boğazıma kadar geldi yutkundum. Beklide bu sinirle yazamam olmuyor be arkadaşım. Sen gelinceye kadar seni aramamaya karar verdim.
İstanbul’a döndüğünde bir Pazar günü seni Topkapı’ya götürüp düşündüğümü gerçekleştirirsem bu da benim sana sürprizim olacak.
Artık Çeyiz sandığımın içini de boşaltıyorum. Sevda Çiçeğimi de çok derinlere gömeceğim. Bir arkadaşım kitabımın müsveddelerini okudu tepkisi her nedense çok sert oldu. Burada gece saat 01/30 ‘’ Sana iyi geceler desem sesimi duyar mısın? Görür müsün bakışlarımı? Siler misin gözyaşlarımı? Dinler misin sabahlara kadar beni? Ne kadar istesem de anlatamam kendimi, gecenin bir yarısı inan bana, her şey karışıyor eğrisiyle doğrusu.’’ Sana bunları yazıyorsam sakın darılma bana. Sende biliyorsun. Ne anlatacak, nede yazacak kimsem kalmadı sadece bir sen varsın yanımda. Sana anlatıyor sana yazıyorum. Sana konuşabiliyorum. Yoksa susuyorum aylarca sustuğum gibi. Yazdıklarımı okudum. Bir çok yerinde saçmalamışım. Ama çıkartmaya gönlüm razı olmadı. Okuduğun zaman beklide saçmaladığımı sende düşüneceksin. ‘’ Ooo saat 02 olmuş bir kere daha iyi geceler ve güzel rüyalar canım.

05.12.2005.Pazartesi