İbibik ile Boncuk

• 20 Ocak 2010 Çarşamba 10:58:36

Horoz ibibik kümesin kralıydı.Tavuklar onun peşi sıra yürürlerdi.Çilli ile kınalı kendi aralarında konuşuyorlardı.Çilli:
_Kınalı gel yem yiyelim.
Kınalı:_Geliyorum,bekle biraz
İkisi de büyük bir iştahla yemlerini yediler.Sonra suluğun başına geçip sularını içtiler.Önce gagalarını suya uzatıyorlar,ardından boyunlarını havaya kaldırıyorlardı.Civcivler birbirlerini itip kakarak peşlerinden geldiler.Onlar da annelerinin yaptığı gibi önce yem yediler.Lıkır!lıkır!sularını içtiler.
Kümese yaklaşan ayak seslerini tanıyorlardı.Latife bir kucak taze yonca ile göründü.Çilli:
_Yaşasın en sevdiğim yonca!
Kınalı:_Benim de!
Onların heyecanına civcivler de katılınca ortalık ana baba gününe döndü.Hepsi latife’nin elindeki yoncalara adeta saldırdılar.O anda gür bir ses duyuldu:
_Ü ürü üüüüüü! Yeter kesin itişmeyi.Saygılı olun.Sıraya geçin.Hepimize yetecek kadar yonca var.
Tavuklar ve civcivler ondan çekinirlerdi.Latife bile onun tüylerini kabartarak böyle ötüşünden bir an gerçekten ürkmüştü.Fakat bu çok kısa sürdü.Gülerek:
_Benim güzel horozum,neden ötüyorsun?
İbibik:_Ü ürü ü ü üüü!diye ötmesine devam etti.
Tavuklar tek sıra oldular.Civcivler annelerinin arkasında izciler gibi dizildiler.Telaş etmeden Latife’nin bir iple bağlayıp astığı yoncaları yemeye koyuldular.Çekiştirerek koparıp yemek çok zevkliydi.Latife daha önce bir keresinde yoncaları yere bırakmıştı.Tavuklar eşelenmeyi sevdikleri için ayaklarıyla yoncaları eşelemişlerdi.Yoncalar topraklara bulanıp solmuştu.Bu yüzden artık akıllanmıştı.Kümesin tellerine bağlayınca tavuklar da mutlu oldu,latife de.
Latife’nin kedisinin adı Boncuk.Boncuk kapkara gözlü .Boynunun altı hariç her yanı simsiyah tüylerle kaplı.Tavuklar ondan ilk başlarda biraz korkuyorlardı.Fakat zamanla onun uysal ve zararsız olduğunu anlayınca korkuları geçti.Boncuk tavuklara bir şaka yapmak istedi.Yavaşça kümesin tellerine tırmanmaya başladı.Tavuklar yonca yemeye öyle dalmışlardı ki onu fark etmediler bile.Boncuk birden miyavlayıp onları korkutmayı planlıyordu.Kedi aklı işte.Korkutmanın iyi bir şaka olmadığını biliyordu ama afacan bir kedi olduğu için zaman zaman bu şakayı yapmaktan kendisini alamıyordu.Boncuk tam ağzını açıp miyavlamaya hazırlanıyordu ki kümesin arka tarafında bir karaltı fark etti.Bir de ne görsün.Köpek gibi dik kulaklı,fare suratlı,uzun kuyruklu bir sansar dalların arasında pusu kurmuş bekliyor.Boncuk şakayı falan unutup telaşlandı
_Hemen sahibime haber vermeliyim diye mırıldandı.O sırada kümesin üstündeki muşambaların kenarına dizilmiş taşlardan birine ayağı takıldı.Boncuk:_Az kalsın yuvarlanıyordum.Neyse ki tırnaklarım sayesinde tutunabildim.
Boncuk düşmekten kurtulmuştu.Boncuğun ayağına takılan taş kaydı,kaydı ve “Gümm!diye sansarın sırtına iniverdi.Sansar neye uğradığını şaşırmıştı.Can havliyle bağırdı:_İmdat saldırıyorlar!
Sansar arkasına bile dönüp bakmadan kaçıyordu.
Boncuk farkında olmadan kümesteki bütün canlıların hayatını kurtarmıştı. İbibik:_Sana hepimiz adına teşekkür etmeyi bir borç biliyorum.Hayatımızı kurtardın dedi.Boncuk:_Lafı mı olur canım diyerek nazlı nazlı gerdan kırdı.

Gülhan Çeliktaş