Bölüm–4







En son ayı 25i Perşembe günü öğleden sonra beraber olduk. Ve sen 28 Mayıs Pazar akşamı Zonguldağa hareket ettin. Benim istediğim gibi yazdığım yazıları büyük bir ihtimalle yolda okudun. Okurken neler hissettiğini bilemiyorum. Ama bir parçada olsa tahmin edebilirim. Yazılar sende büyük bir ihtimalle önce şaşkınlık sonra öfke ve nihayetinde bir dost kaybetmenin acısını yaşattı. Beni bu konuda arama gereği de duymadın. 12 Haziran pazartesi günü sabredecek gücüm kalmadığı için bütün cesaretimi toplayıp ben seni aradım. Sonuç hayal kırıklığı idi. Telefonuma cevap verme zahmetine bile katlanmadın. Hâlbuki ben, yola çıktığın andan itibaren yüreğime çöreklenen acıyla yaşamaya zaten alışmıştım. Sana son defa sarılmamın üzerinden tam 41 gün geçti. Yarın 5 Temmuz Çarşamba senin doğum günün beni en çok üzen şeyde bu mutlu gününde yanında olamamak. Bundan daha da kötüsü seni hiç görememek. Bana bir şans tanıma gereği dahi görmedin. Geceleri yatağa girdiğinde ben bu adama birazcık ta olsa haksızlık yaptım diye bir düşünce geçiyor mu aklından?
Yarın doğum günün demiştim. Bende kendimce bir kutlama yapacağım. Bir şişe bira, biraz tuzlu fıstık ve leblebi, 5,6 fotoğrafın. Bana arkadaşlık edecek. Beklide yeminimi kırıp şiir de şiirde yazarım. Yâda bir kadeh birayı gözyaşlarıma meze yaparım. Ben sana ağlarım be mekteplim ağlarım.

04.07.2006.Çarşamba



Bugün Allahın seni sevenlerine armağan ettiği gün. İyi ki doğdun iyi ki varsın.
Sadece arkadaşça bir cümle. Bu mesajı cevabını alamayacağım halde sana gönderiyorum.

05.07.2006.Perşembe





Doğum gününün ertesi
İçim eziliyor. Bu günlerin nasıl geçeceğini bilemiyorum. Çok yalnızım, dışarıda hava günlük güneşlik. Ya yüreğimde adeta fırtınalar esiyor ezilip yok oluyorum. Benim bu gün çektiğim acıya katlanabilir misin? Hani bende bir gömleğin kalmıştı sonradan istemiştin ama bende vermemiştim. Her akşam yatarken sen diye o gömleği alıyorum kollarıma.

06. Temmuz. Cuma 2006





Bugün 18 Temmuz Salı Bugün aynı zamanda Veda Arasıl Kartalın doğum günü. Onun doğum gününde senin defterine yazıyorum. Ah be mekteplim Seni yüreğimden silip atamıyorum. Aradan geçen günlerinde hesabını bıraktım. Ne fark eder ki ha bir gün ha bin gün. Yanımda yoksun önemli olan yokluğun. Seni hep özleyeceğim. Sonsuza dek. Artık fazla yaşamakta istemiyorum. Öyle bir çabam da yok ya neyse. Bundan sonra yaşayacaksak şiirlerde yaşayalım mekteplim. Mutlaka bizi okuyan birileri bu adam bu kızı ne kadar çok sevmiş yazık diyecek yazık.
İşte o zaman toprağın yedi kat altında da olsam duyacağım hissedeceğim. Gerçek mutluluğu işte o zaman yaşayacağım.

Seni çok seviyorum Mekteplim
18.07.2006.Salı