Sessizdim, çekingen, ürkek, masum...

• 16 Ocak 2010 Cumartesi 02:40:04

Sessizdim, çekingen, ürkek, masum...

Kalabalık içinde farkedilmiyordum . Farkedilmek istiyordum belki, kim bilir.

Ama bir türlü cesaretim yoktu.

Bilmiyorum yoktu işte.

İncecik, sarışın, yeşil gözlü kibar bir kızdım.

Her söyleneni yapan, kızlar çok konuşmaz mantığında fazla konuşmayan hanım hanımcık küçük bir bayan.

Okula gidiyor, oyun oynuyor, yemek yiyip yatıyordum.

Ağzımı açıp ’ben böyle olmak istiyorum’ yada elimi uzatıp, ’o benim’ diyemiyordum.

İnsanlarla ilişkilerim zayıftı.

Nedense muhabbet konusu bulamıyordum.

Boş konuşmak bana göre değildi.

Soru sormaz, kısa cevaplar veriyordum..

Konuşmaktan çok gözlerimden anlasınlar istiyordum beni.

Düşüncelerim içimdeydi sözcüklerde değil.

O yaşta, o kadar toktum ki dünya malına hiçbir zaman öncelik istemedim.

Nasibim varsa benim adıma ayrılmıştır zaten derdim içimden.

Büyümüşte küçülmüş edalarında.

Ben kendimi farketmeden farkediliyordum.

Büyüyordum artık

Benimde çığlıklarım oluyordu zaman zaman. İnatlığım, hırçınca ağlayışlarım.

Sessizliklere bürünüşlerim oluyordu gecelerde.

Hep birilerini sevdiğim, hep birileri tarafından sevildiğim zamanlarım. Aşklarım oluyordu zamanla, hiç yaşamadığım aşklarım. Nede olsa adım gibi aşıktım.

İnsana, doğaya en çokta yaşamaya aşıktım.

Büyüdükçe değişiyordum, değiştiğimi fark ediyordum.

Bütün çocuklara yetecek kadar sevgim olduğuna inanıyordum, nede olsa en çok sevdiklerimdi onlar.

Yetişkinleri anlamakta hep bir güçlük çekiyor, yaptıklarına akıl erdiremiyordum.

Yaşlılar ise, onların karşısına oturup yüzlerindeki hayat çizgilerini seyretmeye, sabırla onları dinlemeye bayılıyordum.

İçlerinde bıraktıklarını gözlerinden anlarcasına dalıp gidiyordum.

Kumrulara her sabah ekmek veriyor, çiçek kokusuna rahatlıyor ve aynaya daha sık bakıyordum.

Ümidimi kesmeden bekliyordum babamı.

Her gün bize sürpriz yapabileceği düşüncesiyle bekiyordum onu.

İncitmemeye çalışıyordum insanları, sonra ben inciniyordum, sonra unuturuveriyordum.

Bugün düşündüğümde, neden olduğunu bilmediğim gidişlerimde oluyordu.
İçten içe kaçışlarım, kabuğumdan çıkışlarım ...

Penceremden baktığımda bunları görebiliyor ve yaşıyordum, bana sunulan bu hayatta.