İki fikrim var..

• 15 Ocak 2010 Cuma 00:30:50

bir ayrılık ,bir yalnızlık bir de düşüncelerim şu sırtımda kamburumdur. ne zaman ayrılıklar görsem ne zaman yalnızlığı resmetsem düşüncelerime yol bulduğum an işte o an başım yere gömülür sırtım ağrır. tüm incelikler hissiyatıma hücum eder, gözyaşlarım gururludur ki kuytulara örümcek ağı örerler. anlarım imtihandır, sınavdır lakin anlatamam kalbime gözyaşlarım yalandır. ortada bir gerçek var o da kirpiklerimde volta atan sessiz ağlayışlarımdan başka ne ki? iki fikrim var biri her vakit aklımda diğeri mutlu oldukça belki...

inci gibi bildiğim tebessüm, kabuğunda ne işe yarar. gözlerden ırak ziya, ancak karanlığın işine yarar. bülbüle sorun ki anlayasınız, gülün açılışına eşlik edememek ne müthiş zarar. bir çığlık ki bir matem ki alıp götürür sizi ah u zar.

sevilenin nazı su üstünde gösterişteyken, ne aşıklar kenarda suya mübtela bakar. aşk, naz harabesinde benim gibi garipler avlar. yaralı bir düş, topal bir fikir, üç damla yaşla sorarım hangi gariban yaşar. bir öksüz sarılmalar, bir de avdan kalma acılar, gencecik ömrünüzde başınıza aklar, gözünüze yaşlar teslim ederse emanettir diye alın . sevilenden hatıra gam da olsa sırılsıklam üzüntülere tutulsanız da çok sevdiğinizden gelen uçurumları dahi yaşayın. erkekler ağlamaz denen tüm düşünceleri, avucunuza ya da içinizde biryerlere döktüğünüz gözyaşlarıyla dümura uğratın. gurur denen mahluk, fısıldıyorsa o an size, bu hususta zamanını beklemesini söyleyin ona. ağlamanın, masum bir damla telini gerip bırakmak kadar gerçekçi ıslaklığı vardır ki akıl ile değil, ona kendinden birşeyler veren kalbin insiyatifiyle ölçülebilir ancak.

kim sevmek sözcüğünü merhamet heybesine sarar, adına aşk azığı derse yola koyulacak bir yolcu saysın kendini. kim sevmek sözcüğünü yalan heybesiyle örtüp adına aşk derse,yola koyulacak bir taş saysın kendini. bir dirhem sevda tohum olmayı kabul ederse, düşeceği toprağın zenginliğine değil; o zenginlikte ona hayat verecek en değerli şeye yönelir. tamahkâr olmak da sevmenin bir seçimidir. aç gözlülük sevgileri yıpratan,bu sevgilere dedikodu maaşları bağlayan dünyevi bir körlüktür.

günlüğüm,fakir bir sevda sofrada kalan ekmek kırıntıları kadar lezzetlidir ki, parmağını bandırıp tadına varma hissiyatına erişmek mutluluktur. saygı ise o sofradan tam doymadan kalkmak kadar ulvi bir anlayıştır ki hatırlatır seven diğer gönülleri.

bir aşk vitrinine işlenmiş gönül deseni koyun ki sevginiz alımlı bir gelin gibi göstersin kendini. bu vitrinin mahremiyet kapağını sıkı sıkı kapalı tutun ki dedikodu tozları girmesin içeri.

sevgili günlüğüm, sahi şu tozlu raflarda aşklar yolunu bulur mu?