YÜZMEK

• 13 Ocak 2010 Çarşamba 15:38:54

yüzmek

....siz hiç gecenin karanlığında ışıksız ve yıldızsız deniz kenarında bulundunuz mu..? veya denize dalıp uzun uzun derin derin soludunuz mu..? dün geceydi saatin kaçıydı bilmiyorum...üşüyor muydum...üşümüş müydüm farkında değildim...kendimi mi dinliyordum yoksa doğanın ben buradayım gerçekliğini mi..? yine farkında değilim...ilginç olan canımız birşeye sıkıldığında neden alıp başımızı gitmek isteriz veya olmadık köşe-yer-mekan ararız...yıllar önceydi ne kadar karanlıktı deniz bir yaz mevsimi...gök kapalıydı sanki...gece ve kimsesiz sahil..bir ben bir de dalgaların sesi dehşetli siyah su...yüzmeyi nasıl düşündüm ne cesaretti bilemiyorum kendimi suya atmıştım dalgalarla olmak uçsuz bucaksız denize sahip olmak duygusuyla yüzüyordum...içime bir korku düşünce hemen dönmek istedim ... kıyıya yüzemiyor..yüzmeye çalışsam da sahile varamıyor....sahile varsamdaa deniz beni kendine çekiyordu..ne kadar mücadele etsem anlatamam...bir türlü kıyıya çıkamıyordum..allah’ım gidiyorum ve dönemiyeceğim çekilip sürüklendiğim denizin derinliklerinden...elbiselerimi düşünüyorum kimliğim vardı ve kim olduğumu bileceklerdi veya tüm iç-dış kıyafetlerimi dalgalar alacak ve kim olduğum bilinmeyecekti...offf allah’ım...ne olur sahile çıkayım bu gece...sevdiklerim bekliyor olacak...sabah olduğunda beni görmeliler...herkesi çok üzeceğim...ahhh sahile bir çıksam...dakikalar sonra kendimi atmıştım kumlar üzerine ..ne kadar zaman geçmiş olmalı kendime geldiğimde çok şükrettim...Rabbim beni bağışladığın için ne yapsam az...dedim ve giyinip yola düşmüştüm...yeniden doğmuş gibiydim içim içime sığmıyor sevdiklerimi daha çok seviyor kırgın kızgın olduklarıma daha hoşgörülü afvedici davranıyordum kimse farkında değil gerçekten ikinci hayatımı yaşamaya başlamıştım benim miladım olmuştu sahile ulaştığım saat o yaşadığım dakikalarda neleri zihnimden geçirmedim ve nelere çok kahroluyordum ahh..sevenlerimin yolumu gözledikleri bir akşamdı arabanın kalkmasına daha vardı neden olmasındı dedim suya girmek bu temmuz yaz sıcağında iyi olacaktı geceye serinlenmiş deniz kokulu karışmak dinlenmiş ve ferahlamış olacaktım istediğim buydu ama gittim geldim öldüm dirildim bir vardım bir yoktum meğer gece ne fena ne korkunç görünüyor düşünebiliyor musunuz kimse yok ıssız sessiz derin bir karanlık saat gecenin 01.30 u ve deniz çölündeyim korku ve korkuydu dehşetlere düştüm ... şimdi bir taşın üzerinde bunları düşünüyordum....yıllardan sonra yine bir denizin karşısına geçip içinde bulunduğum ruh yorgunluğumu ve iç dünyamı muhasebemi yaptım...şehir benden uzak ben şehre uzaktım...dün gece çok uzundu benim için...

mustafa kaya
inebolu