Size de olur mu bilmiyorum,ben takılırım bazen atasözlerimize,deyimlerimize.Çok değer içermez bazıları hatta yanlış yönlendirir bizleri.Yine bunlardan birine takıldı aklım.
Yağmasan da gürle;
Düşünün kıraç,kurumuş,takır takır sert ve çatlamış bir toprak,neredeyse çöle dönecek.Nasıl bu hale gelmiş? Tabii ki susuzluktan.Beklenen ve bir türlü gelmeyen yağmura hasretten.
Oysa bu hale gelmeden önce üstünden nice nice bulutlar geçmiştir,gri renkl,öbek öbek,koştura koştura.Gümbürtüler kopartarak,şimşekler çaktırarak.Her çakan şimşek ,gök gürültüsü umut olmuştur toprağa.Bağrını açmış bekler,ha yağdı ha yağacak şimdi damlalar başlayacak diye.İçi sevinç ve umutla dolu hayatına devam edecek.İnsanlara faydalı olacak,hayvanlar otlayacak,içinde ki tohumlar patlayıp, çiçeğe böceğe kucak açıp yeniden yeryüzüne doğacak.Bugünlerin hayaliyle,yağmurun beklentisiyle geçen zaman...beklenenin gelmemesiyle hayal kırıklığıdır,belki ölümünedir bu yaşanan...Aynı gürleyen fakat yağmayan,tatlı sözlerle,vaatlerle sahte umut dağıtan insanlar gibi..
Yağmasan da gürle be kardeşim!!!!
Gürlüyorsak yağdıralım damlalarımızı,bir yudum sevgi,ilgi,maddi manevi,ne varsa dağarcığımız da,esirgemeden,doya doya,kana kana..