ÇALIKUŞU'NA MEKTUPLAR ..

• 3 Aralık 2009 Perşembe 06:36:31

çalıkuşu

..ben kendim için bir tek adım atmadım hayatımın tüm günleri ve geceleri her anım senin mutluluğun senin geleceğindi..yorgun gözlerim arada bir parlıyorsa senden aldığım haberlerdendir..haftalardır ben bende değildim her yerden kaçtım dalgaların ağzında kurtulmayı bekleyen bendim..her akşam o kanlı güneşe bakıp senden kaderinden işaretler bekledim...en küçük gölge ve lekenin olmadığı o temiz kalbin güzellik-mutluluk-sukünet parıltıları ile gözlerinden yeryüzüne yayılıyor...yüzlerce bilinmeyen çelişkili ve çeşitli kederlerimi bahara çeviren düşüncelerini okuyor yazıyorum..yalnızlık meleğim olmuş güzel düşünen derin ve duygu aydınlığı veren sözlerin ..halsiz ve tatsız ve siyah çehrelerle çevrili bir dünyada yorgun ve üzgün değilsem senin güneşindendir ...beşeri olandan ilahi olana yürümekten başka derdi olmayan ruhumu ne kadar çok tanıyorsun ...kendi kendime düşündüm kendime yoldaş seni buldum.. çalıkuşu’m her zamanki gibiyim beni artık tanıyorsun ..şiirsiz ve hikayesiz yaşamak mı ? düşünemiyorum ..şikayetsiz nasıl yaşanmazsa çalıkuşu insanın en asil duygusu inançtır diyorum..mukaddesini öldürmemiş insanın güzellikleri hiç tükenmez..uzun ve çileli bir yol olsa da..suda ve karada fark etmiyor kokusunu inançtan alan akıl .. bahsettiğim o uzun yürüyüşlerime devam ediyorum yürüyorum...bazen sessiz bazen haykırarak yüreğimdekileri...yürüyorum bilinmeyen gecelerden bilinmez sabahlara...bütün yollardan geçerek bazen sana geliyorum...gecenin koyu karanlığında,sabahın sessiz anlarında bir ses,bir söz,bir dua,bir tebessüm seni hatırlatıyor seni bana getirtiyor ve hayatın gerçekleriyle yüzleşiyorum sonra yine ansızın.. Aşkı yaşamak mı zordur?..yoksa Aşkı anlatmak mı?..diye içimden gelip geçiyor bu duygu ve
sevmek bu kadar acı vermemeli,canına can diye kattığın yakmamalı böyle içini,fırtınalar estirmemeli yıkıp geçmemeli böyle herşeyi,bizi böyle üzmemeli,ardında yıkık dökük perişan bırakmamalıydı,ben seni böyle bilip tanımamalıydım..böyle yarım kalmamalı..sevgi denen şey yok olup gitmemeliydi böyle hayatımızdan biz böyle bir birinden bu kadar uzakta kalmaya ettikçe daha kim bilir hangi duygu fırtınaları içinde kalıp ezileceğiz .... Her zaman fazla oldu söyleyemediklerim, söyleyebildiklerimden! ..söylediklerimden çok sakladıklarımda saklıyım sanki..ve gizlediklerimde gizliyim..beni anlamak için;konuştuklarımdan çok sustuklarıma kulak vermelisin çalıkuşu.... yaşam ile ölüm arasında yolda hiç değiştirmeden çizgimi yürüyorum...bazen yorgun bazen durgun adımlarla bazen hızlı koşarak nefes nefese kalıyorum bazende..
yüreğim değişmiyor her ne olursa olsun..ama bilmediğim birşey var:kazandım mı yoksa kayıp mı ettim
işte orasını tam olarak bende bilmiyorum gizli kalan bu soruda cevabı ne kendimden alabiliyorum ne de hayattan..bugün de üşüyorum çalıkuşu bugün de..son günlerini yaşayan ağır bir hasta gibi hissediyorum bazen bunun sebebi olarak neyi düşüneceğimi bilemiyorum …bu mektubum seni üzecek belki…belki varsayımlar çıkartarak benim iyi olmadığımı zan edeceksin hayır merak etme iyiyim yalnız yüreğim öyle kırılgan oldu ki, dayanamıyorum artık bu dünyanın adaletsizliğine ( ah aslında ilahi bir adalet var ancak o kadar zayıf düştüm ki ne yazdığımı bilemeyecek kadar kastettiğim başka bir adaletsizlik çalıkuşu ) …o yüzden hiçbir zaman tam olarak iyi hissetmedim kendimi… hep bir şeyler eksikti…yine sol yanımda bir ağrı var, engelleyemiyorum… yaşadıkça benliğimi kemirecek bir sızı besliyorum senin bilmediğin… hep bu yüzden sana gelemeyişlerim.. hep bu yüzden zamansızlığım, imkansızlığım, sancılarım… artık bomboş cümleler kurduğumun farkındayım ürpertiyor gece çıkan rüzgarın sesi… bir çığlığı hatırlatıyor sessizlikteki sesler… sonra anlıyorum, duyduğum kendi çığlığım… ta içimde yankılanan haykırışım, kendimden başka kimseye duyuramadığım…tamam çalıkuşu gemi kalkıyor bu mektubu yazmak için iki gemiye de binmedim iskeledeki oturma bankları iyi manzara güzel boğaz hiç yalnız bırakmıyor insanı birazdan Beşiktaş iskelesine hareket edecek gemi martılar o kadar çok ki simitlerini aldım beni bekliyorlar Allah’a emanet ol tekrar yazacağım…

MUSTAFA KAYA
23.03.2008 / üsküdar