KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1173 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
Ben Yalnız Değilim.
Yıllar önceydi onu tanığımda.Ne adını söylüyoru ne de ben sorabiliyordum aslında.Her daim
o vadide görüyordum onu her gidişimde.Uzun uzun sohpetlerde ediyorduk onunla.Neden bu kaçışın diyesim geliyordu ama söyleyemiyordum.Hayata dair her zaman bir çok önerisi
oluyordu bana.Bakışlarında sanki geçmişin derin izlerini taşıyordu.Ve asla kimliğini açıklamadan dostluk kurmuştum onunla.
Bazan çok çok eskilerden hatıralarını anlatırdı bana.Kimliği konusunda bu gizemli insan nekadar çok bilinmeze cevap veriyordu.Ne çok şeyler anlatıyordu bana.Yaşama mücadelesinin erdemini,ilişkilerin neden zaman içinde deforme olduğunu,aile kavramının nasıl zamanla değiştiğini anlatıyordu.Kaçışmı sizin için yaşadığınız bu hayat sorusuna o hep hayır ben yalnız değilm derdi hep.Yaşı da bir hayli ilerlemişti aslında.Her ziyaretimde acaba onu bir daha görebilecekmiyim diye düşünürdüm.
Dün yani 28.kasım.2009 günü yine ziyaretine gittim.Baktım ki yaşilı çınar yerinde yok.Sanki onu bulamayınca dizlerimin bağı çözüldü.Salihler altı köyüne gittim duydum ki arefe günü veda etmiş hayata.Bir çoban bulmuş cenazesini.Öğrendim ki ne çok akrabası varmış o yalnızlığın.Herkez ne kadar çok severmiş onu.Ama nedendir bili,nmez o yalnızlığı
tercih etmişti.
Sevgili dostumun ismi Koca Yusufmuş aslında.Kendisine tanrıdan rahmet diliyorum.Ruhu şad olsun.Mekanı cennet olsun diyorum.Bir dostu kaybetmenin derin üzüntüsünü yaşıyorum.
S A Y G I L A R I M L A ........
YORUMLAR
Yeni evlenmiştim. iki odalı eski bir evim vardı. Müstakil bahçe içinde. Evimin kapısı hep açıktı bahçe içinde olduğu için hiç kapatmazdım. Akşam olmak üzereydi işten gelmiş hemen mutfağa girmiştim. Bir zaman sonra evimin içinden sesler gelmeye başladı hemen hole çıktım bir de baktım ki. sokaklarda çöp toplayan yaşlı bir teyze, Sırtında çuvalını bile yere bırakmadan sandalyeye geçmiş oturuyor.
Karnı açtı. Çuvalını bıraktı kenara. Ellerini yıkadı lavaboda. masaya geldi. yaptığım yemekten verdim. Hiç konuşmadan karnını doyurdu. Sonra yüzüme baktı " ben gidiyorum" dedi. Kapıdan çıkıp gitti. Daha önceden annemin evindeyken de bir kaç defa geldiği için kim olduğunu, ne olduğunu biliyorduk hepimiz onun için şaşkın değildik.
Ertesi günü sabah işe gittim. Sela veriliyor. İsmi duyunca tam bir şok yaşamıştım. Akşam yemek verdiğim kadın o gece ölmüştü. O kadar çok üzülmüştüm ki hemen cenazesine gittik. Çok zengin bir ailesi vardı. Kadın gündüzleri geziyordu. Geceleri de evlatları eve alıyor yıkayıp giyindirip tertemiz yatırıyorlardı. Eşini kaybettikten sonra akli dengesini yitirmişti.
Yazınızı okuyunca o güne döndüm. Neler hissettiğinizi anlıyorum. Başınız sağ olsun. Yusuf amcanın mekanı cennet olsun. Saygılar yüreğinize
Koca Yusuf emmiye rahmet olsun diyelim o vakit
