ÇALIKUŞU'NA MEKTUP / LAR ...

• 23 Kasım 2009 Pazartesi 15:31:54

çalıkuşu ‘m

..ne haldeyim ben de bilmiyorum..ne yapsam bu düğümü çözemiyorum....zaman zaman çok sıkılıyorum çalıkuşu…bana dar geliyor bu dünya…iki yabancı gibi hep kaçıyorum…kaçtım …ve kaçtık ayrı ayrı istikametlerde iki zıt kutup gibiyiz dünya ile..aradığım barışı iç huzuru ve kuşların cıvıltılarını duyamıyorum ateş-barut kokularından yürekleri dağlayan feryatlardan…gittikçe ne hale getirdiğimizi düşünüyorum dünyayı ve bu dünya bizlerden nefret ediyor olmalı kirlettiğimiz için yeşili ve güzel insanları kardeşliği katlettiğimiz için...ah çalıkşu bu tıpkı sağlıklı sağlam vücudu doğru kullanmadığımız dikkat etmediğimiz zaman vaktinden önce yıprattığımıza benziyor…ne kadar masmavi ve yemyeşil gür ormanları bol su kaynakları ile kim bilir nasıl da zengin di yeryüzü…ve bugün ve şimdi…bu düşüncelerle şekilden şekle geçiyor ruhum...gözlerimi kapatıyorum en küçük kovuklardan geçiyorum…gözlerimi açıyorum en güzel hatıralarımı görüyorum..seni arıyorum gün boyu hiç kimse seni bana getirmiyor ruhum gönlüm sıkışıyor kimseden de kalbime sevda geçmiyor çalıkuşu ve çok yoruluyorum bu yüzden … sana mektup yazdığım bir akşamdı yolda bir mezun öğrencime rastladım postane dönüşü ..sevimli mi sevimli çok şirin mini bir köpek gezdiriyor buldum onu … uzun bir yuları ile beş yaşlarındaki bu köpeğin sevimliliği bana derin bir sevgi ve rahatlama verdi ..görseydin sen de çok severdin bu minik köpeği ve sahibine olan cana yakınlığını aralarındaki sevgi akışını dinlemeni isterdim doğrusu ...evden ne zaman çıkmaya hazırlansa bu hali hissediyor ve dönüp arkasını yerine oturuyor bir hüzün ve mutsuzluk gözlerine çöküyormuş…eve gelmesine yakın pencereye çıkışı kendisini fark eder etmez camdaki sevinci ve ayak sesleriyle kapıda hazır bekleyişi ve sevgi sıcaklığından ne yapacağını bilmez sevimlilikler ve cilveler her gün daha yeni daha çokca devam eden bir bağlılık ve bu dayanılmaz sevgi akışı yıllardır varmış…merakım o kadar arttı ki çalıkuşu köpeklerin dünyasına seyehat yaptım bir an..bizden en uzak değil çok yakın hayvanlar aleminin her birinde çok derin şifreler saklı olmalı..dostluklar ve beklenmedik hisler var insana dair ve her birinin hikayelerini dinlediğimizde insanın alması gereken çok dersler olduğunu düşünüyorum…ah keşke çekebilseydim fotoğrafını sana göndermek isterdim..şimdi içimde sevimli bir köpek var kaldırıp başını beni tanıması koklaması dost hanesine beni yazması bir bir sürekli dinamizim ve uyanıklık pür dikkat bir canlılık insan onunla zamanı dolu dolu geçiyor olmalı ..hızla uçuşan kelebekler gibiydi ele avuca sığmaz sevimliliği birden dost olduk sahibi ile yakın oluşumuzu anlamış onaylamıştı “..gelsene dedi bana…kalsana dedi bana..” der gibiydi…biliyorum ki bu gezintiler bu minik köpeği ilerleyen saatlerde akşamın alaca karanlığı sonrasında yorgun düşürecekti ve insanlar gibi uyuyacaktı öğreniyorum ki sahibini bekliyor o yatmadan onun güvenliğini sağlamadan asla gözlerini yummuyor bu ne hassasiyet kendisini seven yediren içiren sahibini beklemesi istirahati için onunla aynı saatleri seçmesi ayrı bir nezaket ve zerafeti olmalıydı bu dişi cins köpeğin ..onu serilmiş yatıyor hayal ettim gah yan üstü gah öne uzatmış bacaklarını başını gömmüş sımsıkı kapalı gözleri.. ne kadar masum cana yakın uyuyor olmalıydı onca modern eşya içinde ama modernliğin çok dışında sımsıcak bir ten ve ruh taşıyarak ..ne kadar ihtiyacı var insanın böylesine dost sıcak bir nefese bu kadar sadık bu kadar içtenliğe….anlıyor sizi ve size gözleriyle konuşuyor sevincini burukluğunu ayrılık ve kavuşma duygularını en güzel şekilde yansıtıyor telepatik son derece ince bir dil akışı olduğunu anlıyorsunuz ve insanın güvenle başını yaslayacak bir omuza nasıl ihtiyacı olduğu günümüzde bu sevimli köpeğin söyliyeceği çok şey vardı …bu akşamın kapalı gökyüzü belki tüm renkleri kapatacak her şeyi siyaha çevirecekti ancak kalbimden kalbine akan sevgi sıcaklığını bir şirin mini köpeğin daha da artıracağını bilemezdim çalıkuşu…içimdeki bozgun yılgın hal kayboldu bana dar gelen bu dünyanın çirkin kalbi bu sevimli şirin köpek sayesinde şahdamarından kesildi ..ne ilginç bir rastlantının ne büyük bir dersi oldu bana …gördüm ki Allah böyle en küçük sebepleri vesile kılıyor çalıkuşu insanın kendisini yeniden toparlaması ve hayata yeniden başlaması adına ne güzel rastlantılar bunlar…

MUSTAFA KAYA
03.11.2007 / çengelköy