VEDA'NIN RENGİ

• 8 Kasım 2009 Pazar 02:25:55

Bensiz mutlusun öyle değil mi? Kandırmacılarla avuttuğum yüreğimde artık hiçbir şey yok… Her şey çok tatsız, çok ruhsuz… Yüreğim bedenimden sayrı…

Nefeslerimi alamıyorum artık… Kendimi de kandıramıyorum artık daha fazla…

Mürekkebimin ömrü bitti… Bu uğurda gözyaşları da tükendi… Her şey bitti…

Sensiz çok ruhsuzum, anlayamıyorsun değil mi? Dünün bir anlamı yoktu, şu anımın umudu… Yarınım ise yine sensizlikle dolu…

Mürekkebimin güzelliği çirkef bir aşkın ortasında sona erdi… Sondu bu bahar… Hani adı gibi sonbahardı ya… Yine akıyor zaman işte, her son yeni bir başlangıca ışık tutarken yüreğim de ürkek senaryolara hazırlanıyor…

Bensiz yaşam çok güzel öyle değil mi? O yüzden, gelmek nedir unuttun… O yüzden gidiş biletin sonsuzluğa uzandı, unuttun…

Yorumsuzluğumda kaybettim benliğimi… Kahroluş perdelerini açıp ölürken, dirilmeye çalışırken; bir kez daha bittim…

Artık her şey bitti… Yaparım sanmıştım… Asildi yüreğim; çok asil seven bir yüreğe sahiptim, soylu dilenciliğinin bedellerini üzerime almayacak, kendime kahretmeyecektim…

Hâyâlini bile severdim, ona bile söylenebilecek kıvamdaydı sözlerim…

Bitti… Kandıramıyorum kendimi, ezberletemiyorum kendime sensizliği…

Hâyâlin kahkahalarla gülerken sensizliğime; yalnızlığıma kahretme hakkımı bile bulamıyorum… Sevimsizim, özlemleriyle yenik düşmüş bir aşk kaçağıyım nedensizim…

Hissetmiyorsun değil mi? Gözyaşlarının anlamını öğrenebilmen için, yüreğine akması lazım gelir… Gözyaşların yüreğine aktı mı hiç?

Sol yanından kıvılcımlar çıktı mı? Gözyaşlarına lanet okumaya çabalarken yerleşip de kızdırdılar mı seni?

Sağ yanımdan içeri giren bir umuttun… Sağ yanımdan çıkamayan kapkaranlık bir bulutsun…

Kelimelerin sırdaşlığı var benimle… Ben seni onlara anlatırım; onlar beni bana… Artık bitti…

Sonu olmalı artık bir şeylerin, gidişinin sonunculuğunda kurban edilmiş benliğimin; son olarak veda rengini açıklayıp, yepyeni türkülere konu olması lazım gelir…

Söylüyorum sevgilim; bu Veda’nın rengini söylüyorum…

Yüreğime geldiğin ilk gündü, siyahları beyaza çevirmiştin, sonra bakmıştım ki sen osun… Umutsun… Pembeleri seçmiştim…

Sonra biz olmuştuk, bizliğe sarıp ölümle kardeşlik eder bu uğurda birbirimizi seçeriz demiştim… Gittin… Gökkuşağımı simsiyah bulutlar arasına ittin…

Ama gittin… Çarelerin dili olsa sana lanet ederlerdi… Gittin…

Bu vedanın rengi; ömür çizgimin seni seçtiği kadar kutsal bir renk olmalı…

Beyazlardan kopup geldin ya, bu veda bile her taraf beni bertaraf ederken bembeyaz olmalı…

Bu vedanın rengi bembeyaz sevgilim… Gidişinin dönüşüne katacağı anlamı bekleyip avuturken kendimi anladım… Geldiğin yere gittin sen…

Hiç olamamışlığınla terk ettin beni… Mademki gittin, mademki bittim ve bitti…

Seninle kazandığım her şeyi hayatımın en büyük zaferleri bileceğim…

Tek bir şeydi o zaten… Adı aşk… Üç kelimeden ibaret sandığım; tüm renkleri, tüm seçenekleri, yalnızlıkla dolu aşk tekerlemelerini ezberlettiğindi…

Adı aşktı onun… Seninle kaybettiğim şeyleri de yabana atamam, onları da hayatımın en büyük kayıpları sayacağım… Tek bir şeydi o… Sendin…

Kazanılmış bir zaferken aslında kaybedilen tek gerçektin…

Bu vedanın rengi bembeyaz sevgilim… Gittiğin yere geri döndün, oysaki ben hala kaldığım yerdeyim, sendeyim…

Dilara AKSOY