TEKİLLEŞTİM AMA TEKİRLEŞMEDİM...

• 23 Ekim 2009 Cuma 20:29:17

Tanrı bana hiç acımadan önce yalnız kalmayı sonra sabırlı olmayı, yazdığı kader çizgisinde adım adım, hazmettire hazmettire yaşayarak öğretti.

Yine de tekilleştim ama tekirleşmedim....

Erkek adamın başına hayatta her şey gelir diyerek karayellere, lodoslara karşı dimdik ayakta durmaya çalıştım. Reddedildim, istenmedim, onurumla aynanılmaya çalışıldı. Bildiğim bütün değerler yağmalandı, bütün hayat dinamiklerim yerle bir edildi.

Anlayacağınız tekilleştim ama tekirleşmedim...

Yüzüme gülen çok oldu, sırtımı sıvazlayanda. Çok insan benimle ağladı, samimi yada yalandan hiç fark etmez, ağladılar ya o da yeter şimdilik. Elimi tutanda çok oldu nasihat verende. Ama akşam olup, herkes evlerine çekilip, kapılar kapanınca, sayısız kere kendi gölgemle, korkularımla, gerçeklerimle başbaşa kaldım.

Lakin tekilleştim ama tekirleşmedim...

El ele göz göze gezen sevdalılara çok imrendim. Kadın parfümü satan mağazaların önünden geçemez oldum. Hatta kadın iç giysisi satan dükkan ve reyonlarını uzaktan bilr görünce yüzümün kızardığını, ter bastığını söyleyebilirim Sonuçta insandım. Benimde nefsim vardı. Ve erkektim.

Mazeretim ne olursa olsun, tekilleştim ama tekirleşmedim...

Dalga geçtiler benimle ince ince. Dost olanlar direk söylediler. Seni baş göz edelim dediler. Yalnızlık Allaha mahsustur dediler. O bile bundan kurtulmak için suretinden insan yarattı dediler. Eskiden ailece gittiğimiz toplantılara çağıranlar oldu. Ama onlarda zaman içinde seyrekleştiler. Ve bir süre sonra yeni halimi kabul ettiler.

Yani ben tekilleştim ama tekirleşmedim

Merak ettim bazan sordum kendime. Sahi evladım ne olacak senin bu halin. İçimdeki ben hep suskun kaldı. Falcılara gittim. İstihareye yattım. Hatta bir hayat kadınıa sordum ben çirkinmiyim diye. Aslan gibi adamsın, çirkin diyen halt etmiş cevabıyla bile tatmin olmadım.

Evet tekilleştim ama tekirleşmedim...

Günlerce geçmişi düşündüm. Yaşadığım yılları analiz ettim. Bugüne nasıl geldim? Neden ayrılıklar oldu? Ben nerde yanlış yaptım? Neden gel-git’lerime yenik düştüm? Öfkemi neden yenemedim? Geniş bir adam neden olamadım? Bardağın boş tarafını görmekle ne kazandım? Bu soruları sordum hep kendime.

Cevap bulamasam da tekilleştim ama tekirleşmedim...

Yeniden aşık olabil miyim? Bir kadına yeniden güvenebilir miyim? Beni beyaz atlı prensi olarak görüpte bana pamuk prenseslik yapacak bir kadın kaldı mı Dünyanın bir yerinde bilmiyorum? Direniyorum hala...

Şimdilik kaydı ile tekilleştim ama tekirleşmedim

Burdan sesleniyorum ona bir şarkının şu nakaratıyla......

"..Sakın geç kalma erken gel...."